Regelen regelen regelen

Echt heel erg genieten van het mooie weer en het eiland gevoel doe ik nog niet. (Afgezien van het feit dat afgelopen weekend het halve eiland onder water stond door de heftige regenval. Waardoor we de weg niet meer op mochten en dus een weekend aan huis hebben gezeten)
Ik moet namelijk nog van alles regelen. Een eigen auto, een eigen huis, een bankrekening, langs gaan bij immigratie. En eigenlijk heeft alles elkaar een beetje nodig. Voor een autoverzekering, een bankrekening en immigratie heb je een adres nodig, en om een beetje woningen te bekijken heb je een auto nodig. Gelukkig zijn Nico en Fokelien erg behulpzaam, Fokelien rijdt me overal mee naar toe en Nico zoekt uit wat ik overal voor nodig heb, maar goed, die moeten ook gewoon werken.
Uiteindelijk bleek de auto vrij snel geregeld te zijn... Of naja snel, ik had er snel een gevonden, vorige week vrijdag wezen kijken en meteen toegezegd dat ik hem wel wilde hebben, maar het is inmiddels woensdag en ik heb hem nog steeds niet. Dat komt mede omdat er een weekend (incl overstromingen) en afgelopen dinsdag Sint Maartens dag (=ook een vrije dag) tussen zat en we een "bill of sale" ofzoiets moesten krijgen om de wegenbelasting rond te krijgen. Ik snap er zelf helemaal niets van, maar daar helpt Nico gelukkig heel fijn mee. Uiteindelijk komt het er op neer dat ik hopelijk morgen mijn auto kan ophalen.... Maar dat zou zomaar vrijdag kunnen worden :-D En dan maar hopen dat ie het ook gewoon goed doet want ik weet alleen dat ie lila achtig is (zalmkleurig staat er op de bill of sale maar ik vind hem lila-ig) en een wiel op de achterkant heeft, Nico heeft hem verder bekeken.
En dan de huizenjacht. Da's weer hele andere koek, en ik heb er nu al een hekel aan. Ik ben samen met Fokelien nu ongeveer een week aan het zoeken.
We begonnen bij Frank. Die had een mooi 2 kamer appartement, ongemeubileerd. Maar dat was net iets te duur en ook echt te groot voor als je geen meubels en/of partner hebt om de boel mee op te vullen.
Dan had ie nog wat anders wat net aan betaalbaar was maar met uitzicht op een drukke weg en het was weliswaar gemeubileerd maar de huidige bewoner wilde graag zijn eigen bank ipv de bank die er in stond dus die was verkocht. En de bank die de huidige bewoner erin had gezet was een leren bank, van ik schat zo'n 25 jaar oud, het ding viel van ellende uit elkaar. Dan vraag je je af waarom ie niet de bank wilde die er al in stond..... Dat is omdat de meeste gemeubileerde appartementen hier ingericht zijn met bloemetjes-meubilair, echt afgrijselijk, maar goed, liever een mooie bloemetjes bank dan zo'n uitgesleten oud vod. Maar ook dit appartement was gewoon niet ideaal.
Toen zijn we een middag gaan real-estate-hoppen. Langs 4 verschillende makelaars om te kijken wat ze hadden.
Bij de eerste zat een chagrijnig, enigszins zwaarlijvige dame, die bij mijn 'eisen' meteen al riep "nee, dat hebben we niet!"
Daarna kwamen we bij een man die ook niet echt in de stemming was, maar wel vriendelijk zei dat ie ons zou bellen als ie wat wist, die vervolgens eind van de middag belde om t zeggen dat ie niets had.
En toen kwamen we bij Alexandra, die kende dokter Glen en die had iets super leuks, een 1 bedroom appartement, helemaal niet duur en het was van een goeie vriendin dus ze liet het alleen aan mensen zien waar ze een goed gevoel bij had, ze was er helemaal lyrisch over. Dus daar zijn we meteen heen gereden. Kort samengevat, echt helemaal 3 x niks! Klein donker hok, kleine raampjes, enige ding om buiten te zitten was op de hele krappe galerij en het uitzicht was.... de parkeerplaats....ehhhh nee bedankt.
En als laatste kwamen we bij een Spaans-achtig vrouwtje terecht die heel veel ging zitten typen op haar computer en vervolgens 15 minuten met iemand aan de telefoon zat en uiteindelijk met een gemeubileerd appartementje aan kwam zetten wat eigenlijk net iets boven het budget was, en toen liet ze foto's zien; "dit is de woonkamer *foto van de woonkamer met een bank en een kastje*, maar die bank en die kast staan er niet meer, dit is de slaapkamer *foto van een bed*, maar dit bed staat er niet meer" Van de foto's die ze liet zien kon je eigenlijk alleen maar opmaken hoe de muur eruit zag, en sja... Ik weet eigenlijk wel hoe een gemiddelde muur eruit ziet dus heel veel informatie kreeg ik daar ook niet van. Maar goed, ze was wel behulpzaam en zou op zoek gaan.
De dag daarna vonden we op Facebook iemand die een appartement aanbood, dus daar hebben we ook een afspraak mee gemaakt. Het bleek een klant van de praktijk te zijn, en we kregen meteen al een vraag over de hond. Verder was het appartement helemaal niet slecht, alhoewel de "sea-view" bestond uit een stel grote bomen met als je goed keek een klein driehoekje seaview. De dame zelf was erg enthousiast en vertelde dat dr Glen een "friend of the family" was.
De volgende dag ben ik bij dokter Glen na gaan vragen en hij wist meteen wie ik bedoelde, en trok een erg bedachtzaam gezicht. Toen ik vervolgens vertelde dat hij een friend of the family was ging ie heel hard lachen, blijkbaar is dat een eenrichtings-gevoel vanuit de dame in kwestie. En van zowel Fokelien als dokter Glen kreeg ik het idee dat ze niet de meest fijne huisbaas zou zijn. Dat in combinatie met de wat minder ideale ligging heb ik die toch ook maar laten gaan.
En toen was er nog een Nederlands meisje wat een huisgenootje zocht. Dus daar zijn we ook nog gaan kijken. De veranda was echt super. Daadwerkelijk sea-view, een grote overkapping (erg fijn in de hitte) en een zwembad. Binnen was een heel stuk minder. Eigenlijk wilde ze met zijn 3- of 4-en in dat huis maar de kamers waren erg klein en de laatste 3 kamers liepen in elkaar over, dus de gene in de achterste kamer zou door de andere kamers heen moeten lopen. Afgezien van dat vond ik het meisje wat er al zat erg apart, totaal niet mijn type (zo'n bar-chickie waarbij ik erg mijn twijfels had wat voor bar dat wel niet moest zijn...) met een heel apart accent (Fokelien en ik konden het allebei niet thuis brengen) dus dat zag ik toch ook niet so zitten
Maar goed, dat resulteert wel in dat ik nog steeds geen huis heb, morgen ga ik bij nog wat appartementjes kijken... Ik ben benieuwd maar ik word er wel een beetje moedeloos van... Zal blij zijn als ik een woning heb en alles geregeld en me gewoon bezig kan houden met plezier hebben (ik word een beetje zenuwachtig van de tijdsdruk)

Het werk is overigens wel echt leuk, de collega's zijn erg aardig en dokter Glen is echt een hele fijne baas en hij is omgekeerd ook erg blij met mij omdat ik er blijkbaar redelijk de zelfde denkwijze op na hou en hij ineens tijd heeft om andere dingen te doen.


Als antwoord op de vragen:
De voertaal is hier Engels.
Milou gaat nog niet meer omdat ze op de praktijk niet echt een lekkere plek heeft, dan moet ze waarschijnlijk in een hokje, en bij Fokelien ligt ze gewoon lekker in huis
Het spul in de vogelvoeder is euhhh vogelsap??