Daar ben ik weer
Blijf op de hoogte en volg Willemijn
06 Februari 2015 | Anguilla, Anguilla
Ik vind het moeilijk om te bedenken waar ik zal beginnen want er is zat te vertellen maar dat is te veel voor 1 bericht.
Laat ik over het werk beginnen.
Inmiddels ben ik redelijk geïntegreerd. Alles is toch wel behoorlijk anders hier.
Het verschil aan klanten, locals die alles voor hun hond over hebben maar geen geld waardoor je met minimale kosten zoveel mogelijk probeert te doen en de rijke mensen die voor een gezondheidsverklaring komen omdat ze met hun jacht elke week naar een ander eiland gaan; "misschien ken je mijn kapitein wel, die komt hier ook wel eens". Helaas ben ik nog geen dikke vriendjes met deze rijke mensen :-( maar man, als je ziet wat hier aan boten in de haven ligt, niet normaal.
Op het moment is er een soort van parvo-golf; elke week krijgen we wel een pup met parvo binnen. Parvo is een erg besmettelijk en regelmatig dodelijk virus wat gepaard gaat met braken, bloederige diarree en verlies van eetlust. De behandeling bestaat uit veel infuus, antibiotica, anti-braakmiddel en gekruiste vingers. Het kost de eigenaar een klein fortuin (met name door de intensieve verzorging in quarantaine) maar van de 4 pups die we de afgelopen maand hebben gehad hebben ze het alle 4 overleefd. In Nederland zie je gelukkig nauwelijks parvo.
Verder ligt het stress-gehalte hier redelijk hoog. Soms kom ik binnen en dan zegt Dr Glen "it's going to be busy today" en dan zie ik op het bord de halve dag vol met afspraken staan. Nu zegt dat echt hélémáál niets, want de helft van de afspraken komt niet opdagen en verder loopt er van alles zomaar binnen, dus aan het bord kun je misschien een indicatie aflezen maar geen conclusies trekken. En ze zijn hier erg panisch wat betreft spoedgevallen. Soms wordt alles ineens aan de kant geschoven en wordt er van alle kanten paniekerig "emergency, EMERGENCY!!" geroepen. Vervolgens wordt het slachtoffer, het liefst verpakt in een lading handdoeken, binnengebracht en op tafel gezet. Als je dan vraagt wat er aan de hand is, is het meestal een dogfight of een aanrijding. En als je dan vraagt of dat nét gebeurd is, is het antwoord; "nee, 3 dagen geleden, maar nu loopt er ineens pus uit".... pffft emergency
In het begin heb ik 1x een flinke aanvaring met Dr Glen gehad, die eigenlijk vrij onbenullig was maar uiteindelijk mega groot werd. Had iets te maken met mijn felle karakter en het feit dat ie er nogal van schrok dat ik dat ook naar een baas kan uiten. (Hij vroeg of ik ooit eerder zo tegen een baas had gesproken, en echt het was niet meer dan stem verheffen, dus waarschijnlijk wel ja) Het probleem is eigenlijk dat hij maar 3 jaar ouder is en heel gezellig is, dus dat je inderdaad soms vergeet dat hij je baas is. Het heeft toch zeker een week een soort onaangename sfeer achtergelaten maar inmiddels is dat helemaal opgelost en is alles weer helemaal goed. Alhoewel ik soms nog steeds vergeet dat ie mijn baas is, maar ik weet inmiddels wel dat ik mijn stem niet meer moet verheffen.
Inmiddels heb ik ook mijn eerste klachten-e-mail gehad (wat echt idioot snel is, zo heel vaak krijg ik die dingen gelukkig niet. Ergens op een hele drukke ochtend kreeg ik het papiertje in mijn handen gestopt met de opmerking "vertel maar wat ik hier mee moet" (van Dr Glen). Dus tussen de drukte door had ik even snel tijd om het te lezen en ik werd er helemaal een beetje akelig van, ik wist niet dat ik zo'n monster was!! Dus toen moest ik het hele voorval even terug halen, en gelukkig heb je hier bijna altijd een assistente bij je in de spreekkamer dus ik kon het ook even met Eva overleggen. Uiteindelijk waren we het er beide wel mee eens dat ze zo ongeveer alles wat ik gezegd had verdraaid had (zo had ze van mijn "je moet de dominante hond eerst groeten en daarna de lagere in rang" -ivm constant ruzie in de tent- gemaakt dat ze de andere hond compleet moest negeren) terwijl ze op dat moment zelf alles wat ik zei prima vond en mee eens was en wat nog. Gelukkig hebben Dr Glen en ik behoorlijk dezelfde opvattingen dus was het tussen ons in ieder geval vrij snel opgelost en hij heeft het verder met de dame in kwestie opgelost. En later vertelde Roxanne dat ze die familie kende en dat ze daar wel fan van een drankje waren.
Verder heb ik tijd lang wat extra aandacht aan "Jack" besteed. Jack is een rat-terrier (een soort lelijke hoge jackrussel), van een maand of 9, die binnenkwam met vergiftigingsverschijnselen. Braken, knal geel, geen eetlust. Na 3 dagen infuus en antibiotica was het echt een hoopje ellende, hij at niet, het randje van zijn tong begon af te sterven en hij was echt heel mager. De eigenaar vond het op dat moment wel mooi geweest en wilde hem in laten slapen. Wij vonden dat ie nog wel een kans had (want kwispelen kon ie nog wel zachtjes), dus hebben hem overgenomen van de eigenaar. Van alles geprobeerd, plakjes worst, kaas, tonijn. En na een paar dagen begon ie op te knappen. Hij begon weer brokjes te eten (weliswaar in het begin alleen Royal canin wat hier belachelijk duur is) en aan te komen. Op zijn lichtst was ie nog maar 6 kilo, terwijl ie nu weer 9 kilo is. Maar toen hij op begon te knappen begon zijn huid te ontsteken, afkrabsels waren negatief (om huidmijten uit te sluiten) dus maar weer antibiotica, later prednison, zonder resultaat. Pas toen we hem een kap om deden en er nog steeds haar uitviel hebben we nog een afkrabsels gedaan en kwam er toch een demodex mijt uit. Je zou verwachten met zijn grote plekken dat ie vol zou zitten, het was er maar 1, maar reden genoeg om te behandelen. En toen werd ook eindelijk zijn huid beter. In de 2 weken er na heeft ie nog oorontsteking en ontstoken ogen gehad, maar in vergelijking met alles daarvoor waren dat maar kleine dingetjes.
Inmiddels zat ie al wel 2 maanden bij ons dus om hem een beetje lol in zijn leven te geven heb ik hem een paar keer mee naar huis genomen op mijn vrije dag en hem mee naar het strand en uit wandelen genomen. Milou vond het wat minder geslaagd maar die heeft zich netjes gedragen, ze vertikte het alleen om met hem op dezelfde stoel in de auto te zitten.
En afgelopen week is ie geadopteerd!! Ruimte om weer wat anders mee naar huis te nemen :-)
Op het moment van schrijven is Alex bij mij (bij uitzondering, ik wil hem liever niet in mijn huis) eten aan het koken en frozen strawberry margaritas aan het maken. Volgens mij denkt ie dat ik 10 kinderen heb want de blender zat tot de rand vol met margarita (en de frozen versie blijft bij 25 graden niet zo heel lang goed :-p) en hij heeft een pak taco's (12 stuks) EN een pak burritos (8 stuks) maar ach... een gegeven paard hè...
Alex is overigens een verhaal op zich maar daar zal ik jullie een andere keer mee vervelen.
(Hmmm ik moet weer eens wat foto's gaan maken.....)
-
06 Februari 2015 - 08:11
Loes:
Ha Willemijn
Leuk om weer wat van je te lezen. Zal wel groot verschil zijn bv met India, al die rijke lui.
Maar ik ben ook benieuwd naar je leven buiten het werk om. Of is het vooral nog hard werken? En wie is inderdaad Alex?
Enfin, hopelijk zal ik het allemaal zelf kunnen aanschouwen, ga binnenkort boeken.
Lieve groetjes Loes
-
06 Februari 2015 - 12:46
Nel:
Was weer leuk om wat van je te lezen Willemijn, maar ook hoe ze daar op het eiland met huisdieren om gaan.
Zo te lezen heb jij het daar wel naar je zin, en dat is goed, want daar gaat het immers om ........ en ......... hier zitten we in de kou en verlangen er naar om weer lekker langs het strand te kunnen lopen (zonder winterjas) :-)
Hoop binnenkort inderdaad ook eens te lezen wie Alex is, want je maakt me nieuwsgierig haahha.
Groetjes, Nel -
16 Februari 2015 - 11:30
Sandra:
Hallo Willemijn,
Leuk om weer een uitgebreid bericht van je te mogen lezen. Ik was heel verbaasd dat het stress-gehalte daar redelijk hoog ligt. Dat is wel het laatste waar ik aan had gedacht in die omgeving. Lief dat Jack bij jou en Milou mag blijven. Toen je schreef dat je Alex liever niet in huis had, leek het even of er een derde hondje op de nominatie stond om geadopteerd te worden, maar nee hoor stond daar man zich voor je uit te sloven in de keuken! Wauw.
Groeten uit het koude kikkerlandje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley