Hartkloppingen en slapeloze nachten (naja.. nacht)

Hihiiii.... Ik kom net van de Ashram vandaan om wat te eten (voor 60 cent heheh) en toen begon het ineens keihard te regenen, en in plaats van de reguliere 2 minuten was het dit keer ruim een kwartier, dus heb samen met Puja staan schuilen maar in een keer veranderd de straat in een rivier waar je tot je enkels in staat... echt grappig!!!

Goed, nu het verhaal.
Gister ging ik voor het eerst helemaal zelfstandig (zonder een ervaren dierenarts ook maar in de buurt) honden steriliseren. Ze hadden er 10 gevangen en als het niet in 1 dag zou lukken was dat niet zo'n ramp dan kon ik vandaag wel verder. Maar eigenlijk ging het best goed en leek het erop dat ik de 10 wel zou halen. Er was wel 1 hond bij die er lastig was maar uiteindelijk ging ook die goed.
En toen kwam nummer 8, eigenlijk ging die helemaal niet zo moeilijk, maar hij had redelijk wat vet dus ik had om alle 3 de "stompen" 2 hechtingen gelegd voor de zekerheid en dat leek allemaal goed te gaan.... tot we hem dicht wilden maken, toen bleef er bloed in de buik lopen. Dus eerst wacht je dan een aantal minuten af of het minder wordt, maar dat was ook niet echt het geval. En het nadeel van de sterilisatie via de flank doen is dat je je stompen niet zo makkelijk terug vindt, dus wel even geprobeerd maar lukte niet echt. Toen in overleg met Clementien (die wil altijd een zo klein mogelijk gat, dus 2 is echt het laatste wat ze wil) toch maar via de middenlijn opengemaakt (had ik ook nog nooit gedaan!!), echt een flinke jaap. Alle darmen naar buiten gehaald en aan de kant gelegd (met ondertussen een behoorlijke plas bloed rond het operatiegebeid) en geprobeerd de bloeding te vinden. Inmiddels was Puja er ook (waar ik erg blij om was, ze was niet ontzettend nuttig, maar ze kon wel mee denken en het was zeker mentaal een goeie steun).
Uiteindelijk alle 3 de stompen weer opgespoord, maar niet echt een bloeding te zien (en toch bleef de buik maar vollopen). Dus voor de zekerheid hebben we op alle stompen nog een extra hechting gezet en toen werd het wel iets minder maar het was nog steeds niet helemaal gestopt. Maarja inmiddels waren we 2 uur verder - vanaf het begin - en als je geen bloeding vindt kan je hem ook niet stoppen en de darmen begonnen ook aardig blauw te worden en vonden het blijkbaar niet zo geslaagd buiten de buik (gelukkig had ik op de faculteit wel geleerd dat je ze goed vochtig moest houden, dus dat hebben we ook gedaan). Dus utieindelijk toen het bloeden toch wel wat minder leek hebben we besloten de boel terug te stoppen en dicht te hechten. En wonder boven wonder ademde de hond nog steeds (viel me ontzettend mee hoeveel bloed zo'n beest kan verliezen zonder het loodje te leggen - hij kreeg wel veel infuus uiteraard).
Dus in de recovery-kamer gelegd, en hij had inmiddels een temperatuur van 35.3 (normaal is 38.0-39.0), dus een warm water kruik tegen zijn rug gelegd en een warmtelamp op zijn buik geschenen en afwachten. Het was inmiddels 8 uur dus we hebben een van de night-watchman jongens er bij gezet zodat wij even wat konden gaan eten (we konden toch niet veel doen) en om half 10 weer even gaan kijken en toen zat ie rechtop!!! Jeeej!!!! Da's alvast een begin, en zijn temperatuur was ook weer goed.
Ik zou willen zeggen dat ik erg slecht geslapen had die nacht maar ik was zoo moe dat ik prima geslapen heb, alhoewel ik wel vroeg wakker was de volgende ochtend, en ook iets eerder ben gaan kijken. En hij doet het nog steeds!!
Het is nu verder gewoon afwachten of de hechtingen het houden en of ie geen vervelende ontsteking erbij krijgt, maar hij krijgt genoeg antibiotica, dus als het meezit komt het allemaal goed (maar ik ben nog wel wat afwachtend hoor).
Naja dat gaf echt wel een goed gevoel, zo zonder toezicht ineens een drama en het toch zelf op kunnen lossen (met uiteraard de geweldige hulp van Gangadri, die is echt goed... en natuurlijk Puja's emotionele steun :-p)

En toen vandaag zou ik "nog eventjes" de 10e doen... en die was zwanger :-s Dan is de baarmoeder ineens heel groot en de bloedvaten waren echt GIGANTISCH... dus het zweet stond al weer op mijn voorhoofd, maarja, het gat was er al, dan moet je het ook afmaken, maar ik vond het echt doodeng, als je al een bloeding krijgt bij een "normale" hond, dan is zo'n drachtige echt helemaal eng. Maar voorzover nu bekend is ging die goed, er was geen nabloeding (tot nu toe, kan altijd nog, maar ik zie het positief in), ik kreeg alleen wel kriebel om de baarmoeder open te maken en dan zie je zo'n heel klein 3cm groot babytje.. en da's dan wel weer sneu...

Foto's even niet vandaag want de usb-poort wordt al door iets anders bezet, maar die zal ik er binnenkort bij zetten.

(ohja, en die witte pup, mijn grote vriendje, dat is inderdaad een scharminkeltje, hij is behoorlijk mager en heeft vieze oogjes maar hij is zoooo schattig, hij kan al op commando zitten en af :-p)