Tijd voor andere dingen

April doet wat ie wil zeggen ze altijd. En 3 dagen geleden was het zo warm dat ik mijn regenbroek (die met name handig is voor het knielen in stront en vruchtwater, dus sowieso een beetje overbodig begint te worden) muts, sjaal, jas en overall uitgedaan omdat het zo warm was (18 graden). Vanochtend werd ik wakker en sneeuwde het, en het bleef nog liggen ook. Dus ik ben meteen mijn bed uitgesprongen heb al mijn laagjes weer uit de kast getrokken plus een extra trui en ben in de sneeuw rond gaan banjeren. Het is inmiddels een uur later en de zon is doorgekomen dus die sneeuw zal ook wel weer snel weg zijn (wat ik dan ook weer niet zo erg vind want dat warme weer was ook wel aangenaam) maar het was wel even leuk om te zien.

Vorige week had de hongaar, die hier ook in huis woont, gevraagd of ik met hem naar de stad wilde om te gaan lunchen. Nou zijn Tim en Caroline al niet meer zo dol op hem en ik moet zeggen, hij kan wel constant over alles zeuren en hij weet het voor elkaar te krijgen om “you know” 5 keer in 1 zin te gebruiken... kan je na gaan als ie een heel verhaal vertelt.... maarja.... een dagje weg is altijd leuk, is weer eens wat anders dan die schapen de hele tijd. Dus ik was toch wel een beetje aan het twijfelen. En Tim was toch wel bezig me over te halen niet te gaan, dus ik zei dat als ie wat beters te bieden had, dat ik dan niet zo gaan. Komt ie 10 minuten later terug dat ze naar Welshpool zouden gaan, naar een of ander tuincentrum en een grote alles-en-nog-wat-winkel waar je tractors met schaal 1:32 kon kopen.... Oh joy! (Tim spaart tractors schaal 1:32) Maarrrr... ik dacht, dan ga ik wel met hun mee, want het is wel een dagje weg en dan ga ik gewoon een andere keer met Imre (die Hongaar)
Nou was het inderdaad wat je van een tuincentrum kon verwachten, en ja... die tractors waren niet echt mijn ding, maar het was wel gezellig en we hebben daar gelunched.
Toen vrijdag heb ik Imre gevraagd of ie nog naar de stad wilde en dat wou ie wel (hij bedankte me zelfs :-s) dus zijn we gister gegaan en dat was erg gezellig. Het enige mindere was dat ie naar het museum in het kasteel wilde, en da’s een oorlogsmuseum, naja na 3 pistolen heb ik het wel gezien, maar hij vond het echt geweldig. Hij schreef in het gastenboek “very very very interesting” en ik heb erin gezet “He liked it a bit to much, it took him ages” (en hij keek gelukkig niet wat ik schreef, maar vervolgens toen we thuis waren liet Tim hem haarfijn weten dat je daar toch geen meisje naar toe neemt en Tim is niet zo subtiel :-p) Maar goed, verder viel het me echt super mee, hij heeft haast niet gezeurd en de woorden “you know” vielen ook niet te vaak.

Afgelopen donderdag moest Caroline naar een WI-meeting (womens institute geloof ik) Dat is een clubje van die oude engelse dametjes en die hebben dan lezingen ofzo, maar dit keer hadden ze een mini wedstrijdje, waarin ze 12 dingen moesten maken en dat moest Caroline dan beoordelen wie er gewonnen had per onderdeel (want ze hadden lang niet allemaal alle dingen gedaan dus bij sommige waren er maar 2 dingen en bij andere 9) En dat waren dan 4 bloemstukjes (verschillende opdrachten), een placemat, een deurstop, een foto van een wilde vogel, een knuffel, cheese scones en carrot cake. En die laatste was dan meteen de reden dat ik meeging, want taart proeven is altijd leuk.... zou je denken. Nou snapte ik al niet hoe je 9 verschillende taarten kon krijgen met EXACT hetzelfde recept (zelfs baktijden enzo en ze mochten er zelf niets aan toevoegen), maar dat kan dus wel degelijk. En het was een beetje jammer dat de helft niet gaar was van binnen... maar goed, geeft niet, je mag ze wel proeven. Totdat ik mijn eerste stukje kreeg om te proeven.... sjongejonge, daar maak je de kindjes in afrika nog niet eens blij mee!! Het stukje was net zo groot als de nagel van mijn wijsvinger (en ik heb kleine handjes), echt nog kleiner dan 1cm3. En ik snap eerlijk gezegd ook niet hoe je daar aan kan proeven welke er beter is, want je hebt niet eens een stukje van alle lagen en de smaak is al weg voor je je realiseert dat er iets in je mond zit, maar goed Caroline heeft echt zo’n boek waarin staat hoe het werkt en het is echt de bedoeling dat je zo’n klein stukje neemt.... beetje jammer.
Verder was het wel grappig, er waren maar 2 placemats, 1 zelf gemaakte en 1 thuis uit de kast geplukt. Er waren 5 knuffels, waarvan 1 gewoon het label van “made in thailand” er nog aan had zitten. En er waren 2 foto’s van wilde vogels, 1 van een fazant op een oprit met kiezelstenen waardoor je de fazant nauwelijks zag, en 1 van een zwaan die niet scherp was.... en dan moet je de beste uitzoeken... Maar wel grappig om te zien waar de oudere plattelandsdames zich hier mee bezig houden.

En gisteravond ben ik met Tim en Caroline naar de film geweest, 10,000BC, ik had wel trailers gezien en dat zag er allemaal nogal agressief uit, maar het viel me echt 100% mee, het is alleen noodzakelijk geweld en het is echt wel een mooie film. Vervolgens heb ik op de terugweg ruzie gemaakt met Tim over olifanten. De mammoets in de film waren aan het galloperen en volgens mij kunnen ze dat niet (na gegoogled te hebben kwamen we op een site met iemand die precies hetzelfde had bedacht na het zien van de film en het helemaal uit was gaan zoeken, en olifanten kunnen inderdaad niet galloperen) en toen kwam Tim met een vaag verhaal over dat olifanten 4 knieën hebben en 4 knieschijven en dat ze als enige dier hun achter benen niet naar achter kunnen buigen of zoiets vaags... maarja, daar moet je niet bij mij aankomen na 6 jaar studie diergeneeskunde en tientallen anatomie lessen en gezeur over het analogiepostulaat enzo (alhoewel dat laatste volgens mij te maken heeft met “als wij pijn voelen zullen zij dat ook wel voelen”). Dus dat hebben we ook meteen maar gegoogled. En olifanten zijn net als alle andere beestjes.

Oeh en vanmiddag gaan we weer Sunday lunchen bij Carolines moeder.... heb er nu al zin in :-D