Het paradijs bestaat en god must be favouring me

Red. Wederom van Jan, hij blijft maar doormekkeren over wat ik allemaal in mijn blog moet zetten en hij krijgt bovendien meer reacties, dus ik kap d'r mee. Voor de mensen die mijn versie van het verhaal willen horen, ik schrijf het allemaal wel in mijn schrift, dus als ik terug ben organiseer ik wel een keer een voorleesavond. :-p

1/12 Varkala is heerlijk. Boven aan een klif zijn allerlei restaurants en touristenwinkeltjes. Beneden is het strand met de touristen en de vissers. De vis wordt direct uit de boot aan de restaurants verkocht en verser kun je je niet wensen. Ik heb heerlijk Barracuda gegeten die op voortreffelijke wijze Keralaans was klaargemaakt. De tweede dag zagen we ergens een heel grote pomfret liggen die we met zijn drieeen hebben opgegeten, nadat Willemijn behoorlijk op de prijs had afgedongen. Verder is hier niet veel te beleven, maar we hebben ons twee dagen uitstekend vermaakt.
Stel je voor dat je in de hitte (30 graden en de zee geeft geen verkoeling) onder een palmboom op het strand zit met een vers glas annanassap en dat de dolfijnen voor je heen en weer zwemmen en regelmatig hun rugvinnen tonen.
We vroegen een vrouw waar de dichtsbijzijnde ATM was en dat lege ze uit. Verder vroeg ze of we niet en haircut wilden, dus Joost en ik zijn allebei voor rs. 100 onder het mes geweest. Was een leuke gebeurtenis.
De stroom valt hier iedere avond gepland van 18:30 - 19:00 uit. Heeft iets met water tekort te maken. Verder nog en aantal malen per etmaal ongepland.
2/12 Leuke belevenis gehad: Joost en ik liepen naar het primitieve vissersdorpje een paar kilometer naar het noorden, waar Joost en Willemijn gisteren geholpen hadden zo'n klein vissersboot je aan land te helpen (gemaakt van drie of vier palmstammen met touw aan elkar gebonden en gepaddeld door een stuk gekliefde bamboe, maatje grootbas (voor de kenners)). De vissers vissen van 6:00 - 9:00 en als ze daarna de netten schoongemaakt hebben, hebben ze niets meer te doen. Joost werd door een van de vissers uitgenodigd een half uurtje mee te varen. Was voor alle partijen (incl. mijzelf) een geweldige ervaring, vooral in de branding. De mooiste foto is een van Joost zijn been dat je recht naar boven vanuit een golf ziet steken.
3/12 Na een hectische taxirit van drie uur (we doen dat wat vaker, wat het kost niet veel en is ver te verkiezen boven trein en bus die altijd veel en veel te vol zijn) zitten we nu op een houseboat in Alleppey. Houseboats zijn oude rijstschijten waarop ze van bamboe eem heel huis gebouwd hebben. Onze boot had twee slapekamers, beide met toilet en douche. Het voordek had een keurig gestucked plafond, maar was verder aan de zijkanten en naar voren open. Daar hadden we een prachtige dinertafel met vier stoelen en een salontafel met twee makkelijke stoelen en banken rondom. We hadden drie man personeel: een stuurman, een motormuis en een kok. Allemaal voor 22 uur volledig voor ons. Op de tafel lag een tros bananen en een verse annanas. We werden direct met thee in de watten gelegd en begonnen te varen. Die bananen hier, zijn overigens de lekkerste die ik ooit heb gegeten, klein maar heel smakelijk (zoet met een heel licht zurrtje). Zo kennen we ze niet in nederland.
Na een uurtje kwam er een visser in een kano langszij die ons voor rs. 800 drie gigantische rivierkreeften verkocht (totaal 1 kg.) (red. echt VEUL te duur, daar moeten de jongens in de kliniek 2 weken voor werken, maar ik was een beetje overdonderd dus wist uberhaupt niets te zeggen) die zouden worden toegevoegd aan het avond eten.
De lunch was buitengewoon uitgebreid en aangenaam: gebakken vismoten, rijst, drie soorten groente, curry en papadums (broodjes).
Het landschap waar we doorheen varen is niet bijster interessant: heel uitgebreide rijstvelden met brede kanalen. Afgezien van de palmbomen die overal staan, doet het haast nederlands aan. Maar we hebben heerlijk gelezen, gepuzzeld en rondgehangen. Vandaar het paradijs in de titel van dit stukje.
's Avonds een heerlijk diner, bezoek van drie kinderen die vlak bij one nachtelijke aanlegplaats woonden en daarna heerlijk geslapen.
4/12 Weer een hectische rit met een taxi naar Kochi: stel je een tweebaansweg vor (een heen en een terug) met naar beide kanten een ononderbroken stroom van autos, voetgangers, te zwaar beladen vrachtautos, veel te volle bussen, riksja's, brommers, fietsen, motoren, fietens met gehandicapten, koeien, geiten en een olifant. Alles probeert zo snel mogelijk te gaan en het is dus een constant inhalen. Onze taxi hoorde met een maximum van ca. 70 km/uur tot een van de snelste en we haalden dus alles in, voor zover mogelijk. Op een gegeven moment haalden we een auto in, die een auto inhaalde die een riksja inhaalde. En op dat moment zie je zo'n zelfde tafereeltje op je afkomen. En op het laatste moment gaat het allemaal weer goed. Doodvermoeiend, ook als je niet hoeft te rijden.
In Kochi hebben we ons laten afzetten in het moderne gedeelte: Ernakulam. De hotels zijn daar voordeliger dan in het oude centrum Fort Cochin en we zitten op vijf minuten van de boatjetty waar iedere 20 minuten een boot naar Fort Kochin gaat. Kosten rs. 2,5 p.p,. en daar zit je dan ruim een kwartier voor op de boot. (red. haha, klinkt haast alsof het leuk is... je moet je namelijk samen met 80 andere indiers die boot op wringen om vervolgens op een afgetakeld bankje te zitten, ALS er zitplek is)
's Middags al direct nar Fort Kochin gegaan. Bij het Dutch Cemetery vonden we een ouder riksja driver (een prachtige van Kooten parodie) die aanbood ons voor rs. 40 per uur een toer door de stad te geven. Toen we daar op ingingen zei hij: god is favouring me.
Was een geweldige toer. Wasserij bezocht heerlijke chai massala (thee met kruiden) gedronken en nog meer mooie dingen gezien.
5/12 Weer naar Fort Kochin, maar we hebben er nu alles wel zo'n beetje gezien. Vervelend is dat alle riksja drivers deals hebben met winkels, waar ze je naar binnen proberen te praten e soms lukt dat. Een keer ben ik zelfs gewicht voor een souvenier voor Corry. 's Avonds naar Kathakali theater gweest, dat je hier gedaan zou moeten hebben. Is heel bijzonder maar onbegrijpelijk en veel te lang. Schminken duurt al een uur (wel leuk om te zien) en daarna moeten ze zich nog gaan aankleden. Dat duurt ook een half uur en in die tijd krijg je uitleg. (red. EN traditionele Kathakali trommelmuziek, maar da's net zo als die Djembe-lui, je geeft ze de kans om wat te laten horen, maar ze weten gewoon niet van ophouden) Nou ja, het laatste half uur was wel leuk, maar daar zijn we twee en een half uur voor onder de pannen geweest. (red. Zelfs dat half uur vond ik te lang, het is net als een Telugu-film, het is wel grappig, maar ja zit, in dit geval, een half uur te kijken naar iets wat je niet snapt - het zou gaan over een of andere dame die een man wilde versieren, maar ik had het idee dat ie haar probeerde duidelijk te maken dat ie nog moest leemtrappen, boeken lezen en de baby in bad doen) Daarna afscheidsdiner voor Joost die vandaag (6/12) weer naar Nederland vertrekt.
6/12 Omdat hier in Ernakulam niets te doen is, weer naar Fort Cochin. Maar ook daar alles alweer gezien. In marine museum beland. Was niet leuk, bovendien werd Joost ziek. (red. niet zo lekker is geloof ik beter gezegd)
We besloten weer naar hotel te gaan, waar ik nu zit te tikken. Onderweg werden we opgenomen voor de Indiaase televise, programma Dreams, aankondiging van een film met Julia Roberts (was er jammer genoeg zelf niet bij), wordt in 2009 in heel India uitgezonden. We kwamen een slangenbezweerder tegen, moet je toch ook wel gezien hebben en ik heb een tamme visarend op mijn arm gehad.
Morgen gaan Willemijn en ik door naar Coimbatore, wellicht Mettapulayam en dan een dag later met toy trein het Nilgiri gebergte in. Hopen dat het dan wat koeler is. Nu constant rond de dertig graden.