er steken pootjes uit de rijst en ijsmutsen
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Willemijn
09 December 2008 | India, Ooty
7/12 Joost is weer naar huis en we zijn weer met zijn tweeen. Vandaag met de Super Fast Express van Cochin naar Coimbatore. Voordat we weggingen zei Willemijn dat ik nog even op Internet naar de route moest kijken, zodat we tijdig wisten wanneer we meosten uitstappen: ze roepen niets om in die treinen. Bleek dat het station ' deleted' was. In de trein aan de conducteur gevraagd en inderdaad: we moesten er een halte eerder uit. Ik weet niet waar we tercht gekomen zouden zijn als Willemijn die suggestie niet gedaan had ;-)
De Super Fast Express legde de 200 km af in een razend snelle vier uur:-p. In de trein ontmoeten we dhr. John Johnson die naar eigen zeggen een wereld autoriteit op gebied van Yoga was. Telefoonnummers uitgewisseld en nu sms't ie iedere keer dat ie de ' urge' voelt om Willemijn nader te leren kennen. Maar ze heeft al zoveel Indiase vrienden.. (red. na zo zei ie het niet, hij belt of wel smst soms en net smste hij om te zeggen dat ie de urge had om me te bellen, niet om me nader te leren kennen...maarja... uiteindelijk komt het misschien wel op hetzelfde neer)
In Coimbatore half uurtje met de riksja naar het busstation. Daar even gegeten. Ik nam een biriyani met champigons en Willemijn een Kaadai (wijze van bereiding) biriyani. Toen die gebracht werd, staken er twee kleine pootjes uit. Na eng graafwerk, uiteraard met de hand, werd er een piepklein, maar compleet vogeltje onthuld, lekker gabekken. Grootte kwartel, wat het waaarschijnlijk achteraf gezien ook wel was.
Daarna vier uur met een aanvankelijk veel te volle bus en later een gewoon heel volle bus (waar laat je die grote rugzakken nu weer ?) vier uur lang zigzaggend het Nilgiri gebergte in, waar we om een uur of acht aankwamen. Prettig hotel, duurste kamer genomen met warm water tussen 7 - 9 'sochtends en een televisie met veel sneeuw.
Het is hier dan ook koud: we zitten op 2200 meter (war je overigens verder niets van merkt omdat er geen hogere bergen in de buurt zijn) en de meeste Indiers dragen wollen mutsen, oorwarmers, dikke truien en dekens om zich heen geslagen. Het is hier dan ook maar een graad of twintig en 's nachts een stuk kouder. Tot nu toe heb ik slechts onder een lakentje geslapen met fan's aan en nu hebben we een deken en een dekbed en nog koude voeten.
Gisteren een beetje door het ook wel weer drukke en viezige stadje gelummeld. We zagen twee koeien in een juwelierszaak glazig in een vitrine met kettinkjes kijken en iedereen liet ze gewoon staan. Verder hebben we een paar uur over de big bazaar (een grote markt) geslenterd en veel foto's gemaakt en veel leuke contacten gehad. De botanische tuin daarna was een beetje een teleurstelling, maar we zijn ook zo verwend in nederland. (red. en we heben niet eens een kwart gezien en toen wou ie alweer naar buiten, dus misschien was het wel heel interessant verderop, ik las later dat ze een boomstam-fossiel hadden ofzo)
9/12 Vandaag zijn we de hele dag op stap geweest met een gids in de bergen en over theeplantages. De tocht viel letterlijk in de mist. 's ochtends nog wat lichte mist, maar 's middags nauwelijk een hand voor ogen te zien. De prachtige uitzichten die ons beloofd waren, hebben we dan ook niet gezien. Ook de beklimming van een top is om die reden niet door gegaan. Toch fantastiche dag geweest met als hoogtepunt een lunch en een klein bergdorpje in een heel klein donker restaurantje met alleen lokale bevolking en koken op houtskool. Twee lekkere rijstmaaltijden en vier heerlijke koppen koffie kosten bij elkaar rs. 70, ca. 1,50 euro.
Morgen hebben we nog een tocht met een historisch treintje, indertijd door de engelsen aangelegd. We komen dan pas heel laat weer terug, vandaar dat we nu even mailen.
Overmorgen vertrekken we naar het Mudumalai wildreservaat, waar ik voor drie nachten een bamboehut in de jungle heb gehuurd (wel met zwembad en restaurant hoor).
Daarna is het al weer bijna afgelopen. Via Mysore reizen we naar Bangalore, waarna Willemijn terug naar puttaparthi gaat om een aantal dagen afscheid te nemen van haar talloze vrienden. (red. *braak* dat valt wel mee hoor)
Ik reis dan met de overnight express 400 km verder naar het noorden naar Hospet, dat in de buurt ligt van de ruines van Vijayahagar (tegenwoordig Hampi). Dat moet een van de meest bijzondere locaties van India zijn. Na twee dagen neem ik weer de overnicht express naar Bangalore en dan nog de boemel naar Puttaparthi, waar we dan nog een dag hebben.
20 december reizen we samen naar Londen, waar Willemijn een aantal dagen met haar Floris (red. HAAR floris haha.... nou dan weet je dat vast... je bent van mij!!) blijft en ik kom 's avonds weer aan in Amsterdam. Misschien nog een berichtje vanuit Puttaparthi.
De Super Fast Express legde de 200 km af in een razend snelle vier uur:-p. In de trein ontmoeten we dhr. John Johnson die naar eigen zeggen een wereld autoriteit op gebied van Yoga was. Telefoonnummers uitgewisseld en nu sms't ie iedere keer dat ie de ' urge' voelt om Willemijn nader te leren kennen. Maar ze heeft al zoveel Indiase vrienden.. (red. na zo zei ie het niet, hij belt of wel smst soms en net smste hij om te zeggen dat ie de urge had om me te bellen, niet om me nader te leren kennen...maarja... uiteindelijk komt het misschien wel op hetzelfde neer)
In Coimbatore half uurtje met de riksja naar het busstation. Daar even gegeten. Ik nam een biriyani met champigons en Willemijn een Kaadai (wijze van bereiding) biriyani. Toen die gebracht werd, staken er twee kleine pootjes uit. Na eng graafwerk, uiteraard met de hand, werd er een piepklein, maar compleet vogeltje onthuld, lekker gabekken. Grootte kwartel, wat het waaarschijnlijk achteraf gezien ook wel was.
Daarna vier uur met een aanvankelijk veel te volle bus en later een gewoon heel volle bus (waar laat je die grote rugzakken nu weer ?) vier uur lang zigzaggend het Nilgiri gebergte in, waar we om een uur of acht aankwamen. Prettig hotel, duurste kamer genomen met warm water tussen 7 - 9 'sochtends en een televisie met veel sneeuw.
Het is hier dan ook koud: we zitten op 2200 meter (war je overigens verder niets van merkt omdat er geen hogere bergen in de buurt zijn) en de meeste Indiers dragen wollen mutsen, oorwarmers, dikke truien en dekens om zich heen geslagen. Het is hier dan ook maar een graad of twintig en 's nachts een stuk kouder. Tot nu toe heb ik slechts onder een lakentje geslapen met fan's aan en nu hebben we een deken en een dekbed en nog koude voeten.
Gisteren een beetje door het ook wel weer drukke en viezige stadje gelummeld. We zagen twee koeien in een juwelierszaak glazig in een vitrine met kettinkjes kijken en iedereen liet ze gewoon staan. Verder hebben we een paar uur over de big bazaar (een grote markt) geslenterd en veel foto's gemaakt en veel leuke contacten gehad. De botanische tuin daarna was een beetje een teleurstelling, maar we zijn ook zo verwend in nederland. (red. en we heben niet eens een kwart gezien en toen wou ie alweer naar buiten, dus misschien was het wel heel interessant verderop, ik las later dat ze een boomstam-fossiel hadden ofzo)
9/12 Vandaag zijn we de hele dag op stap geweest met een gids in de bergen en over theeplantages. De tocht viel letterlijk in de mist. 's ochtends nog wat lichte mist, maar 's middags nauwelijk een hand voor ogen te zien. De prachtige uitzichten die ons beloofd waren, hebben we dan ook niet gezien. Ook de beklimming van een top is om die reden niet door gegaan. Toch fantastiche dag geweest met als hoogtepunt een lunch en een klein bergdorpje in een heel klein donker restaurantje met alleen lokale bevolking en koken op houtskool. Twee lekkere rijstmaaltijden en vier heerlijke koppen koffie kosten bij elkaar rs. 70, ca. 1,50 euro.
Morgen hebben we nog een tocht met een historisch treintje, indertijd door de engelsen aangelegd. We komen dan pas heel laat weer terug, vandaar dat we nu even mailen.
Overmorgen vertrekken we naar het Mudumalai wildreservaat, waar ik voor drie nachten een bamboehut in de jungle heb gehuurd (wel met zwembad en restaurant hoor).
Daarna is het al weer bijna afgelopen. Via Mysore reizen we naar Bangalore, waarna Willemijn terug naar puttaparthi gaat om een aantal dagen afscheid te nemen van haar talloze vrienden. (red. *braak* dat valt wel mee hoor)
Ik reis dan met de overnight express 400 km verder naar het noorden naar Hospet, dat in de buurt ligt van de ruines van Vijayahagar (tegenwoordig Hampi). Dat moet een van de meest bijzondere locaties van India zijn. Na twee dagen neem ik weer de overnicht express naar Bangalore en dan nog de boemel naar Puttaparthi, waar we dan nog een dag hebben.
20 december reizen we samen naar Londen, waar Willemijn een aantal dagen met haar Floris (red. HAAR floris haha.... nou dan weet je dat vast... je bent van mij!!) blijft en ik kom 's avonds weer aan in Amsterdam. Misschien nog een berichtje vanuit Puttaparthi.
-
09 December 2008 - 22:51
Anneke:
Alvast een goede reis toegewenst; hoop Willemijn nadat zij met "haar Floris" een aantal dagen in Londen heeft doorgebracht spoedig weer te zien.
-
10 December 2008 - 13:54
Ita Kloos:
het blijft genieten, jullie verhalen. Het allerbeste voor de laatste dagen!! Goede reis verder en tot ziens in Nederland,hartelijke groet,Ita -
10 December 2008 - 20:35
Corry:
Nou, geen tijd om Joost weg te brengen, tsjonge wat was die kort in Nederland... Maar ik heb ook zo mijn programma, dat zat helemaal vol vandaag.
Overdag op stap voor de DAG, waar we nu al meer dan 550 inschrijvingen voor binnen hebben, vanavond kaarsjesavond in het oude Dorp, met optreden van Da Capo in de oude kerk, en optreden van Euterpe, uiteindelijk bij de meubelwinkel binnen, buiten was het geen doen, veel te veel andere muzikanten... Wel heel gezellig, lekkere glühwein en oliebollen!
Ja, het wintert hier echt wel!
-
11 December 2008 - 08:00
Joost:
Corry heeft me dan wel niet weggebracht, maar hier werd ik wel opgehaald door Dina, dus dat maakte weer een hoop goed. Heb nu ook zelf mogen ervaren hoe het is om aan de linker kant te rijden. Gelukkig is het hier wel wat overzichtelijker dan in India en heb ik een automaat gekregen. Dina was nog niet helemaal zeker van mijn rijstijl (ze snapte niet waarom ik de ruitenwissers aan zette bij het afslaan), maar we zijn levend bij het hotel aangekomen waar ik nu een beetje aan het uitrusten ben.
Morgen weer aan het werk. En als het regent zal ik de richtingaanwijzers aanzetten.
Groetjes,
Joost -
12 December 2008 - 19:11
Annemarie:
Hoi Willemijn en Jan,
Ik heb net de foto's en het filmpje bekeken. Het ziet er allemaal heel erg "ver weg" uit. Hier zijn we druk geweest met surprises maken en kerstconcerten. De dagen worden steeds korter en we hebben zin in de kerstvakantie en om jullie weer te zien.
Annemarie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
