De nieuwe metalen mama

Jeeeej... vandaag is de melkmachine aangekomen. En eigenlijk wel op tijd, want de laatste paar dagen moesten er steeds zoveel lammetjes gevoerd worden dat het zo’n 6 uur per dag ging kosten. Dat werd al iets minder toen we de meeste bij elkaar in een hokje gooiden en ze aan de lambar zetten (dat is een rek waar je 10 flesjes in kan leggen, dan zijn er in ieder geval al 10 tegelijk zoet) Maar dan nog kost het best veel tijd omdat er daar al bijna 20 lammetjes lopen en als er dus 10 drinken komen er nog een stuk of 5 die er tussendoor beuken en de hele opstelling in de war schoppen (die andere 5 willen niet aan de lambar) Dan wil je er nog het liefst met zijn 2en bij zitten om het een beetje geordend te houden.
Maar nu is er dus de melkmachine. Heel leuk. 20 lammetjes... 4 nippels. En dat kan best want ze kunnen er de hele dag aan drinken, dus ze kunnen elkaar mooi afwisselen... als ze wisten hoe het werkt :-s Want ze zijn zo geprogrammeerd dat ze acuut honger hebben als je het hok binnen stapt en dan weten ze dat ze dan aan die mooie rode nippels mogen drinken. En dan is daar de melkmama... met witte nippels... en die zijn dus niet leuk. Nou moet ik zeggen dat ze het snel leren want toen ik net het hok binnen stapte kwamen ze weer alle 15 (ja er zijn een paar van die suffe hutten die niet komen – waarvan er 1 trouwens zwaar gehandicapt is, die kan alleen maar spartelen als je hem optilt, dus die ligt de hele dag ahhhh.... maar ik ga een harnasje voor hem knutselen, dan kan ik hem daarin hangen.. heb er alleen nog geen tijd voor gehad) keihard op me afdenderen, maar toen ik met ze naar dat apparaat liep begonnen er een paar spontaan te drinken, en dan wil de rest ook dus toen stonden ze daar met zijn allen te dringen, en ondertussen wordt je nog van alle kanten belaagd, de een denkt dat je sjaal ook wel melk produceert, de andere denkt dat je oorlel dat wel doet (hmm... lang geleden dat er iemand aan mijn oorlel heeft geknabbeld hahaha... best lekker :-p) en ondertussen probeert er een op je rug te springen omdat het nou eenmaal leuk is overal op te klimmen en dan zijn er nog een stuk of wat neusjes die gewoon maar heel hard tegen je aan stoten in de hoop dat het de melkproductie op gang brengt.... maar goed, het is echt ontzettend lachwekkend dus da’s wel mooi want ik werd het echt zat dat lammetjes voeren, maar zo is het wel leuk :-D (het opgedroogde kwijl op m;n gezicht vind ik dan weer minder nodig, maar dat neem ik dan maar voor lief)

Ik weet eigenlijk nog steeds niet hoeveel schapen er nu al gelamd hebben, maar vandaag waren het er ook weer 22, dus ik denk dat het er een stuk of 400 zullen zijn.(Van deze groep zijn er nu nog een stuk of 20 over – ze waren vorige week dinsdag uitgerekend, de volgende groep gaan we waarschijnlijk maandag naar binnenhalen, die zijn komende vrijdag uitgerekend)

Over der stempels:
De lammetjes en mama’s krijgen allemaal een letter, cijfer of figuurtje (1-ling, 2-ling resp. 3-ling) op hun linker zij, voor het geval er een lammetje verdwaald (want dat doen ze, ze klimmen ergens tussendoor en weten vervolgens de weg terug niet meer, alhoewel je dan meestal wel kunt zien welke ooi er bij hoort omdat ze allebei aan het roepen zijn)
Verder krijgen de lammetjes een rode streep achterop hun rug als ze geringd zijn. En ooien hebben een kleur op hun rug van de ram, wanneer ze gedekt zijn en een kleur voor hoeveel lammetjes ze krijgen (deze ooien worden gescand, schijnt voordelig te zijn als je zoveel schapen hebt, hoe meer lammetjes hoe meer voer ze krijgen)

Oh... het mooie lammetje van de foto die ik in het hooi klem had gelegd (vind ik echt een van de mooiere lammetjes hier alhoewel wel ie wel een out-of-bed-look heeft, maar dat nemen we voor lief) had de volgende dag een gebroken pootje. Waarschijnlijk omdat er dan zo’n dikk ooi op is gaan staan, maar na wat daagjes rondstrompelen gebruikt ie hem nou al weer een beetje (heb hem uiteraard een paar daagjes pijnstilling gespoten :-D) Is echt wonderbaarlijk om te zien hoeveel die beestjes kunnen hebben. Er liep er hier de eerste week een lammetje... of eigenlijk... hij liep helemaal niet meer, hij had eerst 1 zeer achterbeentje, toen werden al zijn gewrichtjes slecht en lag ie alleen nog maar, en als ie al liep was het op zijn voorknietjes met zijn achterbeentjes haast van de grond, zo ver voorovergeheld (zal dus wel meer last van zijn achterbeetjes hebben gehad), toen een halve week later had ie een gebroken achterpootje erbij (die heeft trouwens ook wel wat aan prikken gehad hoor, maar mn antibiotica geloof ik) en nu loopt ie buiten rond te rennen... op een dag liep ie ineens weer echt op zijn pootjes en daarna werd ie heel snel weer beter. Ik had echt verwacht dat ie dood zou gaan.

Nou toch weer heel wat knuffelige, huppelende lammetjes verhalen niet? :-D

Oh, dat van die filmtrailer... is dat echt??? Komt daar echt een film over. En nee, ik word er niet bang van hoor :-p, als je die schapen hier kent (en dat doe je) dat zijn echt de meest suffe beesten die er zijn, die zie ik zoiets echt niet doen.

Het foto’s maken wil niet zo opschieten omdat ik steeds te druk bezig ben... ik zie soms wel mooie plaatjes, maar dan heb ik geen tijd om er een foto van te maken, zo stond er gister een fazant bovenop een 3 meter hoge berg stront, met de heuvel met schapen op de achtergrond... maar ik stond ergens ver weg in de stal, dus had er nooit een foto van kunnen maken, maar was wel grappig gezicht.

OEH... en ik heb mijn voorweek-toets gehaald :-D, als enige met een 6, maarja ik was ook de enige (okee en anneliese, maar die is uber-intelligent) die er veel te weinig aan gedaan had :-p