De/het (?) Wild-Life sanctuary - 18 juli

Gister ben ik met Puja mee geweest naar de wildlife sanctuary. Dat is haar afdeling en daar worden dus alle niet- honden/katten/koeien/paarden/ezeltjes gehuisvest.
Zo zit er al 4 jaar een beer die gebruikt werd voor berendansen. Veel meer wist ik er ook niet over. Ik moet zeggen, het viel me een beetje tegen. Het was een overwoekerd gebeuren, met een groot hok voor 2 pauwen, een afgezet deel voor wat herten, een eigen goed ommuurde tuin voor de beer en een hok met wat goor groen water voor 2 “painted storks” Soort van ooievaarachtige beesten geloof ik. En dat was het eigenlijk wel, en Puja, die dus dierenarts is die regelt de boel daar een beetje, wat vooral inhoudt dat ze de Indiër die daar werkt (Balanji) aan het werk houdt, want die schijnt er erg goed in te zijn 5 minuten te werken en dan 15 minuten nix te doen. Maar vandaag had ze wel een leuk klusje voor hem bedacht. Het verblijf van de painted storks wordt namelijk voor een groot deel in beslag genomen door een plas water, waar ze liever niet in gaan. En ze zaten achterin en moeten naar voren komen om vis te eten, en die ene springt/vliegt wel (ze hebben allebei of wel poot of vleugel problemen) maar die andere zat al 5 dagen aan de andere kant dus die wilde ze nu toch wel aan de goeie kant hebben. Het idee was dat Balanji naar de overkant zou gaan… wij vonden zwemmen wel een leuk idee, maar hij niet, dus hij koos er voor om via de steile wand langs de rand te gaan. Fototoestel klaar natuurlijk, maar hij deed het wonderbaarlijk goed en kwam zonder kleerscheuren aan de overkant. Vogel opgepakt, naar de overkant gegooid en toen stond ie daar met zo’n beteuterd gezicht “wat nu?” dus Puja stelde nog voor dat ie wel via het gaas terug kon klimmen want dat had ie al es gedaan maar dat vond ie te pijnlijk, dus maar via de zelfde weg terug. Fototoestel dit keer op filmstand gezet :-D en het ging echt goed… totdat ie een tak pakte voor steun, die blijkbaar nergens aan vast zat.. en toen lag ie in dat gore groene water… errug grappig.

Toen ik ’s avonds thuis kwam om half 7 (door treuzelen, het was niet druk ofzo) was Vinnie er nog niet, dus ben ik op het dak gaan zitten, dat was wel even ontspannend. Even geen kliniek en even geen Vinnie, gewoon op het dak van mijn uitzichtje genieten. Met een of andere opdringerige hond die erg in mijn bakje yoghurt geïnteresseerd was.
Ik ken die hond niet echt, die is er pas de laatste dagen, en hoort niet bij het huis ofzo (Shanti en Kali wel nl) maar hij is dikke vriendjes met Vinnie dus ik denk dat ie daarom steeds opduikt.
Het is al een wonder opzich dat er en hond dikke maatjes is met Vinnie. Als ik naar de kliniek loop kom ik onderweg 2 of 3 honden tegen die me altijd gedag komen zeggen maar nu Vinnie erbij loopt beginnen ze te blaffen of rennen hard weg, maar ze durven niet dichtbij te komen, en de kat durfde vandaag niet van de kast af te komen en laat zich sowieso veel minder zien. Hij behandelt ze helemaal niet slecht ofzo hoor, maar op een of andere manier zijn ze allemaal bang voor hem, er zijn ook nog steeds honden op de kliniek die naar hem blaffen terwijl dat meestal na een paar dagen wel weg is. (maar ik vind dat natuurlijk stiekem wel weer grappig)
Oeh en hij gaat nu toch ineens al over 1 of 2 dagen weg… dus da’s ook weer mooi meegenomen. (Blegh… ik vind nu net 3 afgeknipte teennagels op het ”salontafeltje” :-s en ik hoop ook wel dat die schaam-achtige haren in de douche gewoon van zijn kin komen….oempf ik word een beetje misselijk)