Mildred is weer terug (voor even)
Door: Pukkestuk
Blijf op de hoogte en volg Willemijn
27 Juli 2008 | India, Puttaparthi
Woensdagochtend ging Vinnie weg en dondedagavond stond Mildred weer op de stoep. Ik weet dus nog steeds niet echt hoe het is om alleen te zijn, maar dat vind ik eigenlijk wel best. Dat moeten we gewoon zo lang mogelijk uit stellen.
Omdat Mildred weggaat heeft ze de afgelopen 2 dagen foto's gemaakt van de medewerkers op de kliniek. Dat is echt grappig, die Indiers vinden dat geweldig en die willen ook graag zelf foto's maken, dus er zijn zat foto's gemaakt. Het stomme is dat Indiers niet lachen op de foto. Neem nou Narishima, die lacht praktisch ALTIJD en dan moet ie op de foto en dan trekt ie een strak gezicht da's heel raar en het zelfde geldt voor Narein (volgens mij schrijf je Narayan, maar goed) die lacht altijd, met zo'n bigsmile en dan kijkt ie ineens serieus op de foto. Dus ik heb ze gedwongen te lachen :-p of naja, gewoon een beetje raar gedaan en "smile" geroepen totdat ze hun lach niet konden inhouden (ik weet overigens niet of je Indiers daar mee kan beledigen ofzo, maar die jongens op de kliniek zijn wel wat gewend gelukkig) Dus daar zijn wel wat leuke foto's uitgekomen.
En vanavond hebben we een afscheidsfeestje bij ons in huis, ik heb er nu al zin in!! :-D
Ik heb gister voor de 2e keer met de Indiase dierenarts sterrilisaties gedaan. En het gaat allemaal best goed, behalve het deel waar je een ligament diep in de buik moet oprekken (sterrilisaties gaan hier via de flank, terwijl het in Nederland via de buik/middenlijn gaat - waarom weet ik eigenlijk niet) en dat vind ik echt lastig, elke keer krijg ik kramp in mijn vingers en gaat het lastig. En toen waren er nog 3 honden die gedaan moesten worden.....en die mocht ik met Gangadri (de OK-assistent/beheerder) doen terwijl de dierenarts alvast iets anders ging doen. Dus ik begon me best druk te maken over dat ligament, maar goed, gewoon maar proberen, maar 't is echt lastig... gelukkig weet Gangadri precies hoe het moet, die mag het alleen officieel niet doen omdat ie geen dierenarts is, maar bij de eerste 2 hield ie het precies zo vast dat ik alleen maar mijn vinger er onder hoefde te steken en langzaam te rekken, dus dat was wel een meevaller, als het mij niet lukt weet Gangadri het wel, en bij de laatste lukte het me zelf dus toen was ik helemaal blij!!
Dus volgende keer mag ik ze ook zonder de Indiase dierenarts doen (ik vind het best, als Gangadri er maar is!!!)
Mildred heeft trouwens regen mee terug genomen, het regent nu zo af en toe eventjes flink dus het is ineens een stuk koeler en voor Nederlandse begrippen is het nog steeds erg lekker, maar ik ben er inmiddels een beetje aan gewend geraakt dus ik vind het ineens lange mouwen weer enzo en ik vind de douche 's ochtends ineens koud (ik vraag me af wat voor temperatuur het in december is want ik heb voor de vorm 1 trui meegenomen, maar als het blijft afkoelen tot die tijd dan weet ik niet of dat wel genoeg is - aan de andere kant, dan regent het niet meer, dus misschien valt het mee) Maar goed, het is wel even lekker, want nu kan ik tenminste wat doen op mijn vrije dag zonder dat het zweet me aan alle kanten uitbreekt.
Zo, dan ga ik nu verder shoppen met Mildred en me verheugen op het feestje :-)
Ohnee wacht... dat trommeltje wat ik zo goed had afgedongen he.... dat mannetje komen we bijna altijd tegen in Puttaparti en dan staan we even met hem te praten en nu hadden we hem eergister ook weer even meegenomen naar de sweetshop en hem wat aangeboden en toen kreeg ie ineens schuldgevoelens, omdat we zo aardig voor hem waren steeds... blijkt dat dat trommeltje wat we van hem hebben gekocht gewoon van karton is... ja KARTON!!! En nu we het weten zie je het wel goed, maar het is echt gek, als je het niet weet zie je het ook niet (ja wel als je goed kijkt, maar dat doe je niet), maar goed, blijkbaar hebben Indiers toch ook wel schuldgevoelens, dus da's mooi. En nu bood ie aan een echte houten te maken..... voor wat extra geld.. hahaha... goed bedacht, maar ik vind het wel goed van hem dat ie het heeft opgebiecht dus misschien doe ik het nog wel (als het maar niet al te veel geld is, maar hij zei dat ik zelf maar een bedrag moest voorstellen)
Maar goed, zo blijkt maar weer... Indiers zijn een onbetrouwbaar volkje.
Omdat Mildred weggaat heeft ze de afgelopen 2 dagen foto's gemaakt van de medewerkers op de kliniek. Dat is echt grappig, die Indiers vinden dat geweldig en die willen ook graag zelf foto's maken, dus er zijn zat foto's gemaakt. Het stomme is dat Indiers niet lachen op de foto. Neem nou Narishima, die lacht praktisch ALTIJD en dan moet ie op de foto en dan trekt ie een strak gezicht da's heel raar en het zelfde geldt voor Narein (volgens mij schrijf je Narayan, maar goed) die lacht altijd, met zo'n bigsmile en dan kijkt ie ineens serieus op de foto. Dus ik heb ze gedwongen te lachen :-p of naja, gewoon een beetje raar gedaan en "smile" geroepen totdat ze hun lach niet konden inhouden (ik weet overigens niet of je Indiers daar mee kan beledigen ofzo, maar die jongens op de kliniek zijn wel wat gewend gelukkig) Dus daar zijn wel wat leuke foto's uitgekomen.
En vanavond hebben we een afscheidsfeestje bij ons in huis, ik heb er nu al zin in!! :-D
Ik heb gister voor de 2e keer met de Indiase dierenarts sterrilisaties gedaan. En het gaat allemaal best goed, behalve het deel waar je een ligament diep in de buik moet oprekken (sterrilisaties gaan hier via de flank, terwijl het in Nederland via de buik/middenlijn gaat - waarom weet ik eigenlijk niet) en dat vind ik echt lastig, elke keer krijg ik kramp in mijn vingers en gaat het lastig. En toen waren er nog 3 honden die gedaan moesten worden.....en die mocht ik met Gangadri (de OK-assistent/beheerder) doen terwijl de dierenarts alvast iets anders ging doen. Dus ik begon me best druk te maken over dat ligament, maar goed, gewoon maar proberen, maar 't is echt lastig... gelukkig weet Gangadri precies hoe het moet, die mag het alleen officieel niet doen omdat ie geen dierenarts is, maar bij de eerste 2 hield ie het precies zo vast dat ik alleen maar mijn vinger er onder hoefde te steken en langzaam te rekken, dus dat was wel een meevaller, als het mij niet lukt weet Gangadri het wel, en bij de laatste lukte het me zelf dus toen was ik helemaal blij!!
Dus volgende keer mag ik ze ook zonder de Indiase dierenarts doen (ik vind het best, als Gangadri er maar is!!!)
Mildred heeft trouwens regen mee terug genomen, het regent nu zo af en toe eventjes flink dus het is ineens een stuk koeler en voor Nederlandse begrippen is het nog steeds erg lekker, maar ik ben er inmiddels een beetje aan gewend geraakt dus ik vind het ineens lange mouwen weer enzo en ik vind de douche 's ochtends ineens koud (ik vraag me af wat voor temperatuur het in december is want ik heb voor de vorm 1 trui meegenomen, maar als het blijft afkoelen tot die tijd dan weet ik niet of dat wel genoeg is - aan de andere kant, dan regent het niet meer, dus misschien valt het mee) Maar goed, het is wel even lekker, want nu kan ik tenminste wat doen op mijn vrije dag zonder dat het zweet me aan alle kanten uitbreekt.
Zo, dan ga ik nu verder shoppen met Mildred en me verheugen op het feestje :-)
Ohnee wacht... dat trommeltje wat ik zo goed had afgedongen he.... dat mannetje komen we bijna altijd tegen in Puttaparti en dan staan we even met hem te praten en nu hadden we hem eergister ook weer even meegenomen naar de sweetshop en hem wat aangeboden en toen kreeg ie ineens schuldgevoelens, omdat we zo aardig voor hem waren steeds... blijkt dat dat trommeltje wat we van hem hebben gekocht gewoon van karton is... ja KARTON!!! En nu we het weten zie je het wel goed, maar het is echt gek, als je het niet weet zie je het ook niet (ja wel als je goed kijkt, maar dat doe je niet), maar goed, blijkbaar hebben Indiers toch ook wel schuldgevoelens, dus da's mooi. En nu bood ie aan een echte houten te maken..... voor wat extra geld.. hahaha... goed bedacht, maar ik vind het wel goed van hem dat ie het heeft opgebiecht dus misschien doe ik het nog wel (als het maar niet al te veel geld is, maar hij zei dat ik zelf maar een bedrag moest voorstellen)
Maar goed, zo blijkt maar weer... Indiers zijn een onbetrouwbaar volkje.
-
27 Juli 2008 - 10:03
Oli4:
Ha die Willemijn,
Sorry dat ik niet eerder heb gereageerd maar ik zat me ineens af te vragen waarom ik geen verhalen van jouw had gelezen. Blijkt dat ik me vergeten was aan te melden. Dus vanmorgen al je verhalen gelezen.
Echt super om alles te lezen. De handtastelijkheid van de Indiërs kwam gelijk weer boven.
Je vermaakt je zo te lezen prima in India. Ik houd vanaf nu je site beter in de gaten.
Betreft de regen, hebben wij hier in NL wel last van. Gisteren kwam het echt met bakken naar beneden.
Groet Olivier en Daniëlle -
27 Juli 2008 - 19:45
Mads:
regen hier? kep geen druppel gezien. Maar ze roepen al 2 dagen dat het gaat regenen maar kep vandaag in de bloedhete efteling gelopen en geen druppel gezien. Maarre zo te zien heb je het nog steeds naar je zin. Ik heb nog 1 weekje thuis en dan ga ik ook beginnen, werd tijd.
Greetz -
28 Juli 2008 - 20:07
José:
Ha Nichtje,
We hebben bijna een week geen internet gehad dus was ik ereg achter met het lezen van al jouw leuke berichten.
Ben nu weer helemaal bijgelezen en ook de foto's bekeken. Je maakt wat mee hè! Wat een ervaringen... vooral ook wat mensenkennis betreft.
Je hebt het er aardig naar je zin merk ik wel.
Heel fijn voor je! Ik had ook niet anders verwacht dan dat jij het wel zou redden. Ik ken je al heel wat jaartjes, toch. Nog twee weekjes werken en dan hebben we vakantie. Helaas zonder Jan & Corry. Vandaag ben ik met mijn oppaskindertjes naar een maisvelddoolhof geweest.
Het veld had een oppervlakte van 4 voetbalvelden. Ik vond het in het begin best eng om met die ukkies zonder plattegrond dat veld in te lopen. Je bent al gauw het richtingsgevoel kwijt. 'n UUR hebben we er rondgedoold. De kinderen hadden het grootste plezier en niemand raakte in paniek gelukkig. Ik zorgde er wel voor dat ik ze goed bij me hield. Wat ook zo leuk was dat het de dag ervoor keihard geregend had en de paden lekker blubberig waren. We hebben onze schoenen uitgetrokken en de modder kwam tussen onze tenen door naar boven.
Lekker gevoel :-)
We hebben de uitkijktoren in het midden bereikt en ook de weg terug weer gevonden.
Het was een leuke dag.
Zo nu weet je ook weer iets van mij... heb nog wel meer te vertellen, maar dat doe ik wel weer een andere keer oké?
Liefs van je "tante"
-
29 Juli 2008 - 06:41
Corry:
Het is met zojuist gelukt een internetverbinding te krijgen!!! met een niet geheel legaal verkregen "sleutel" van "De Bienenberg", waar ik met Phyllis, en Gerdien, en Gerda, en Gonny, en Ita, en Marleen en nog veel meer Nederlanders op te gekke cursus ben.
Maar later meer!
Super dat je opererend op een foto staat!
En koop nou niet teveel, of kun je ook wat opsturen? Je kwam al haast niet door de douane toen je wegging!
xxx
Corry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
