Asjemenou!!

Potverdriedubbeltjes (hmm ik typte toch duidelijk een ander woord – een minder fatsoenlijk woord – maar blijkbaar wordt dat door waarbenjij.nu netjes gecensureerd :-p) wat een lange testikel-dag.
Ik was gister om 2 uur snachts klaar, de bedoeling was 1 uur, maar we leven nu al 5 dagen in de “Grote BOEM” (the big boom) waarin er een wedstrijd lijkt te zijn tussen de verschillende hokken schapen, ofwel om het meest lammetjes in een hok te krijgen of om aan synchroon-werpen te doen (ik spreek geen Baa dus ik begrijp ze niet altijd even goed), maar het komt er in ieder geval op neer dat de lammetjes bij bosjes uit de..... awel... schapen vallen. En aangezien die pino’s hier niet zo heel erg veel ervaring hebben, en aangezien Piker de nacht zou doen (en die schiet ze het liefst volgens mij allemaal af), heb ik alle kleine frutsel lammetjes even wat extra aandacht gegeven om de nacht door te komen (Piker is handiger voor het stro-vorken enzo, ik schiet elke keer in de stress als ie een lammetje op pakt want hij is gewoon niet zachtzinnig). Na goed, ik lag dus pas om 2 uur in bed. En vanochtend stond ik om half 9 weer in de stal en heb de hele dag flink doorgewerkt omdat ik de fles-lammetjes een groot hok wilde geven, maar dat moet tussen alle andere werkzaamheden door.
Gelukkig was Joan er vandaag extra bij, die weet ook hoe je moet kijken of lammetjes wel genoeg gedronken hebben en hoe je ze evt moet tuben (slangetje erin voor melk als ze niet willen drinken) Dus ik had iets meer tijd om andere dingen te regelen. Het grote nadeel van Joan is dat het een ongelofelijk zeikwijf is. Niet te geloven, ik heb haar geloof ik nog nooit zien lachen en echt alles is drama, ze doet alleen maar negatief. Ze is er gelukkig niet vaak, maar als ze er dus is, moet ze de lammetjes in de kleine hokjes checken en evt bijvoeren... wat ik normaal gesproken 3 keer (liefst 4 maar dat red ik momenteel niet met de tijd) per dag doe (en als zij er dus is kan ik even bijslapen of andere dingen doen). En zodra ze iets vindt wat niet helemaal goed is wordt ik erbij geroepen en gaat ze een halve preek houden dat dit echt niet goed is en het kan zo niet langer en dit gezeur, dat gezeur.... maar lieve schat, ik doe dit nu ook al 7 jaar, ik WEET wat er mis is, maar op een of andere manier doet ze het lijken alsof ik er totaal geen verstand van heb en zij met haar ervaring wel. Dus ja, het is prettig dat zijn mijn werk over neemt (want 7-8 uur per dag lammetjes voeren wordt gewoon vervelend) maar dat negatieve gedrag... ik word acuut sagerijnig als ik binnen een straal van 20 meter bij haar in de buurt kom. MAARRRR... vandaag bleek maar weer dat die kennis van haar allemaal wel mee valt. Ze riep me bij een schaap waarvan ze dacht dat er alleen maar 2 pootjes waren en dat de kop er niet was (in het bekken dan he, dan kan ie er dus niet uit), nu had ze gelijk hoor, maar ik liep het hok in en zag meteen dat het achterpootjes waren (dan liggen de hoefjes namelijk ondersteboven) en ze probeerde zich nog te redden met “oh, maar ik had niet gekeken of het voor of achterpootjes waren” maar daar trappen wij niet in!!
Overigens kan ik mijn lol hier wel op wat betreft knutselen. Ik heb een aardig knutsel-weekje achter de rug. Toen ik vorige week (of zoiets) in Kopenhagen was (leuke stad hoor, maar nix boeiends over te vertellen... of naja... ze hebben echt super mooie taarten... maar ik ben eraf gebleven :-D), toen belde Karina naar huis en toen bleek dat ze 2 schapen achter elkaar hadden gehad waarbij de baarmoeder na het lammeren naar buiten was gekomen en die hadden ze dus afgeschoten (Karsten is een ontzettend lief mannetje, maar zodra er iets mis is met een schaap of geit grijpt ie naar zijn schieter) Zal je zien dat dat net is als ik er niet ben :-s Dus ik zei dat je dat soms best terug kon duwen... nou hadden ze geprobeerd (Joan en Suzanne – beide beetje zelfde ervaring maar Suzanne is erg gezellig en vrolijk), kon echt niet. Nou weet ik dat het lastig is, maar vroeg me toch af hoe het zou zijn gegaan als ik het had geprobeerd. “Gelukkig” hadden we er eergister ook weer een. Schaap ondersteboven gekiept, en toen ging ik proberen het terug te duwen, probleem is dat zo’n schaap tegenperst, dus het is best lastig, en even dacht ik dat het misschien toch op schieten uit zou draaien, maar toch even doorgezet (kan er erg slecht tegen als ik faal) en toen ging ie er ineens in. Schaap staat nu gezellig met zijn lam in een hokje, en ’t is een kwiek ding.
Vervolgens de dag erna werd ik bij een schaap geroepen wat zo raar in het hokje zat te puffen en moeilijk te doen.... die was daar de vorige dag met haar lam in gezet.... maarja, bleek dus dat er nog een lam in zat. Inmiddels flink aan het rotten en het was nog een flink ding ook, dus na veel gewroet en wat afgekipte pootjes was die er ook uit (waarmee ik geloof ik eindelijk wat respect van charlotte heb gekregen, net zo sagerijnig als Joan, maar in plaats van te zeuren zegt ze gewoon nix.... dus stoort minder – overigens zijn dat de enige 2 waar ik me echt aan irriteer – jammer dat ik dan net niet baas genoeg ben om ze d’r uit te knikkeren :-p, maar zijn allebei op oproep dus zullen we niet veel meer zien)
Maar goed, dat schaap was echt flink ziek, deed helemaal nix meer, alleen een beetje ademen en zielig kijken. Karsten en zijn schieter waren gelukkig nergens te bekennen want ik zag het weliswaar somber in, maar je kan ze op zijn minst een kans geven. Dus flink wat antibiotica ingepompt en die avond nog 3 keer water in zijn mond gespoten (want ze begon uit te drogen) en dacht wel dat ze dood zou zijn vanochtend. En bij het ontbijt kwam onze o zo gezellige Joan met de mededeling dat het (uiteraard) echt niet kon en zo zielig was en dat ze maar beter afgeschoten kon worden, terwijl Piker net had gezegd dat ie vond dat ze er iets beter uit zag. Dus toen ik ging kijken had ze inderdaad haar hoofd niet meer plat op de grond, maar zag er nog steeds niet heel jofel uit, maar goed... toch wat verbetering dus ik wilde nog even wachten.... nog geen 5 minuten later stond ze op en liep weg :-p
En zojuist lag er een lam een beetje sneu in zijn hokje, het viel me de hele dag al op, alsof ie geen zin meer in het leven had, maar als je hem dan even wakker schudde dan leek het toch wel weer een alert lammetje... dus ik vond het maar vaag. Nu viel me vanmiddag al op dat ie een beetje een bol buikje had. Wat ze ook hebben bij bacterie-overgroei in de darmen – bijhoorlijk funest, maar dan zijn ze echt al van de wereld en deze was echt nog goed bij. En toen ineens had ik net een ingeving... ik had wel eens wat gehoord over lammetjes zonder anus... en daar zwel je natuurlijk ook van op... en jawoor... geen uitgang... kan me voorstellen dat je je dan klote voelt!! Dus heb met een – kon zo gauw nix beter bedenken – oormerk een gat geprikt (dat deel wat je door het oor schiet, zit een puntje aan). Vond ie niet leuk., maar d’r kwam meteen een boel gas en slijm en stukjes poep uit. Ik moet morgen even kijken hoe ik dat nou permanent kan verhelpen, maar de druk is er voorlopig even af!!

Ohja... en nu nog het asjemenou! Verhaal.
Vandaag tijdens het eten kreeg ik een smsje van Corry dat ze aan het kamperen waren en dat het net een beetje begon te regenen.... en ik DACHT nog... “hee hier ook” (jaja heb vandaag de eerste wolk gespot sinds ik hier ben!!) en toen dacht ik dat je in Denemarken met goed weer vast wel goed kan kamperen, maar goed, ik hou niet van kamperen.
Na het eten ging ik weer lammetjes voeren en toen ineens hoorde ik “He ik hoor Willemijn” STAAN ZE GEWOON VOOR MIJN NEUS... dat was RAAAAAR.... maar wel leuk :-D Zijn mijn papa en mama gewoon op bezoek hihi.
Zo nu ga ik slapen