Het einde nadert...

Zo, na even radiostilte zijn we er weer.
Mijn ouders zijn inmiddels weer thuis, maar was erg leuk om ze even hier te hebben. Verder beni k zelf behoorlijk verkouden/grieperig geweest, maar omdat ik de enige ben die de lammetjes fatsoenlijk kan voeren ben ik toch gewoon aan het werk gebleven (en verder gewoon alleen maar geslapen) en dat is nu gelukkig ook weer goed.
Het is gelukkig een stuk rustiger nu, we hebben een horde emmer-lammetjes (de melkmachine die ze hier hebben was geen succes dus voeren we ze uit emmers met spenen) en er lammeren er nog maar een stuk of 5-6 op een dag dus er staat niet meer zo’n druk achter. Met als resultaat dat we donderdagavond met een paar collegaatjes naar een of ander festivalletje gingen 100 km verderop. We zouden van 7 tot 10 savonds gaan, dus dan kon ik gewoon als ik terug kwam de lammetjes voeren (en ik had er wel rekening mee gehouden dat het ook wel 12 of 1 uur kon worden, maar dat moest geen probleem zijn) Helaas weet ik best goed wanneer ik genoeg heb gedronken, maar kan ik geen nee zeggen als iemand me nog iets aanbiedt, met als resultaat dat ik toch wel weer iets teveel op had toen we terug kwamen (ik heb ook geen idee hoe laat dat was) Daar ben ik meteen door de rest naar bed gestuurd en Marie zou samen met de anderen de lammetjes wel voeren. Okee prima.
De volgende ochtend kwam Karsten (de boer) me vertellen dat ik kon blijven slapen omdat Marie ze ook sochtends zou voeren, maar een half uur later moest ik er toch uit omdat Marie niet was komen opdagen. Prima... ik voelde me behoorlijk klote maar ik heb wel verantwoordelijkheidsgevoel (okeej ik had niet zoveel moeten drinken, maar als Marie de lammetjes de vorige avond niet had gevoerd had ik dat ook zelf gedaan) dus ik heb mezelf naar de stal gesleurd en heb gewoon alle lammetjes gevoerd. Geen probleem dus. En daarna weer verder slapen.
Terwijl ik daar melk stond te mixen kwam Karina (zijn vrouw – sinds een jaar) naar me toe dat ik mijn werkkleren aanmoest doen als ik werkte. Maar ik had mijn werkkleren aan. Eerst zij ze nog dat ik mijn trui aan moest doen, maar het was verdomde warm en ik voelde me al niet zo goed en ik snapte het gewoon niet. Maar even later stond ze er weer dat ik toch echt mijn werkkleren aan moest doen. Dus ik zei dat ik die aan had, ja nee ze bedoelde mijn overall. Dus ik zei dat ik die al meer dan een week niet aanhad (want dat ding is van een of ander dik katoen, ik zweet er zowat uit als het warm is) maar nee, ineens was dit de regel. Ik had namelijk ruzie gehad met Piker, en daarom moest ik hem aan! En ik verdraai nu helemaal nix aan deze uitspraak he!!! Die nacht van het drinken wilde Piker me omhoog helpen en blijkbaar heb ik hem geduwd en heeft hij mij een “stupid bitch” genoemd... en dat was het. En om die reden moet ik nu dus mijn overall weer aan :-s (overigens heb ik helemaal geen ruzie met Piker hoor, kan nog steed goed met hem over weg, maar ik ben niet altijd even aardig en hij is nogal snel beledigd dus ja, dat gaat niet altijd goed) En ze zei ook dat Karsten nog wel met me wilde praten.
De keer daarna dat ik Karsten zag zei ie helemaal nix, dus ben ik uiteindelijk zelf maar naar hem toe gegaan om te vragen wat ie precies wilde zeggen. En toen zei ie “oh nix bijzonders, jullie hadden gewoon moeten zeggen dat het laat werd en dat wij dan voor de lammetjes konden zorgen (maar zoals gezegd, dat is allemaal goed gegaan uiteindelijk)” maar hij was verder niet boos ofzo en ik moest me vooral niet teveel zorgen maken. Allemaal heel aardig. (maar hij is ook echt superaardig, ik denk dat ie uberhaupt niet boos kan worden)
Maar goed, nu vandaag kwam de boodschap wat beter over... want hij kwam weer naar me toe, ik had mijn overall maar half aan, wel aan, maar de bovenkant om mijn middel geslagen want het is gewoon TE warm. Dus hij zei dat ik die maar beter aan kon doen anders werd Karina boos, dus ik heb hem even duidelijk gemaakt dat ik het echt te belachelijk voor woorden vind, en dat vond hij ook (maar hij is misschien ook wel een beetje bang voor haar ofzo?!) en toen later kwam ie naar me toe en zegt “Ohja, er is nog een klein probleempje, ze wil dat je in het huis ook meer kleren aandoet” en toen zei ie er achteraan “Ohja, en als Karina het vraagt, ik ben erg boos op je” met een grijns op zijn gezicht. Naja... misschien voelt ze zich bedreigd ofzo, weet ik veel, ik draag ALTIJD deze kleren, ZELFS in india, weliswaar met een sjaal, maar kom op hee, dit is Denemarken!!! Na goed, ik doe het allemaal maar braaf, maar heb wel tegen Karsten gezegd dat als ze nog met zoiets stoms komt, ik weg ben, ik ben hier om hun te helpen hoor, niet om afgekat te worden om de treurigste dingen. Dus die boer baalt er ook wel van, want die is heel blij met mijn werk (en hij verzint echt de raarste dingen om me volgend jaar weer terug te hebben), maar goed.... als het meevalt kom ik rond de 22 ofzo terug, en als het tegenzit ben ik er dinsdag ofzo al weer :-D