Bangalore ZONDER andreas (26 sept)

Zo net terug van een dubbel dagje Bangalore met Anjalee.
Anjalee is een Indiaas maar opgegroeid in Engeland en ze kwam een keer met haar honden bij de kliniek en zo zijn we aan de praat geraakt. Vooralsnog is het de normaalste buitenlander die ik hier in Puttaparthi ben tegengekomen.
Een van de redenen, behalve dat het natuurlijk gewoon gezellig is, dat Anjalee mee ging was om me een beetje te begeleiden in de Indaise wereld, maar toen ik haar om 7 uur bij de rotonde zag was het net een klein kind dat op schoolreisje gaat, ze was heel druk aan het praten en aan het rondstuiteren dus ik had meer het idee dat ik haar moest begeleiden. Het bleek dus dat ze al 3 jaar Puttaparthi niet uit was geweest en dat ik ook eigenlijk beter wist hoe het met de trein zat enzo. We hadden sleeper kaartjes, maar toen de trein binnenkwam, kwam ook de AC-coupee langs en wilde Anjalee ineens AC reizen (is in principe niet heel anders dan sleeper, het is allemaal net zo ouderwets, behalve dan dat er dus Airco is en dat er als het goed is geen zwervers langs komen lopen) Maar de treinen in India zijn echt gigantisch lang, dus we hebben een heel stuk over het perron moeten rennen om bij de AC te komen. Toen stapten we naar binnen en kwam me er toch een muffe lucht mijn neus binnen. Iedereen daar was net een beetje wakker aan het worden, en het rook ook echt als zo’n slapende-mensen-lucht, en dan niet 1 mens maar meteen een hele coupe, dus we zijn zo snel mogelijk die coupe weer uitgesneld, maar inmiddels was de trein gaan rijden. Dus moesten we het hele stuk weer terug lopen door de trein, naar de sleeper (AC is namelijk automatisch met ramen die niet open kunnen anders heeft de AC natuurlijk geen zin, terwijl sleeper een grote tochtende bende is met ramen overal open, maar da’s echt een stuk aangenamer dan die muffe slaap-lucht en het is hier toch warm dus je krijgt het niet snel koud)
Na goed, uiteindelijk zaten we dan toch. En dan komt de show van bedelaars en travestieten (gelukkig alleen tussen de stations die dicht bij elkaar liggen), gebroken armen, geen armen, niet kunnen lopen en een stel als vrouw verkleedde mannen (die vooral andere mannen lastig vallen)– en dat schuifelt zich allemaal voort en ik kom inmiddels goed van ze af; eerst moeten ze even laten zien wat er zo zielig aan ze is (als je ze dan al gaat negeren blijven ze rustig 10 minuten staan), dan schud je even van nee met je hand en kijkt naar buiten, dan zeggen ze nog een keer “maa” – afkorting van madam – en dan kijk ik ze direct aan en zeg “Leidu, Po”, op rustige manier – “nee, ga” in Telugu, probleem is dat ik het alleen in het Telugu weet – en dat werkt heel goed, 80% gaat dan ook. Terwijl Anjalee er absoluut niet tegen kan, zeker als ze gezond genoeg zijn om te werken, dus die raakt meteen geirriteerd, maar dan kom je er dus juist niet vanaf, heel raar.
In Bangalore werden we door een jongen opgehaald die een hele goeie vriend van Anjalee is en met hem zijn we naar MGroad gegaan en hebben we even wat met hem gedronken voor ie naar zijn werk moest. Daarna zijn Anjalee en ik gaan lunchen bij de PizzaHut (je wordt dat indiase eten op een gegeven moment ook wel een beetje zat, dan ben je best blij met je westerse pizza hutje – en ik ga er in nederland echt NOOIT heen, maar ze hebben echt lekkere pizza’s) Daar werden we geholpen door Albert, een ontzettende vrolijke jongen die echt alles precies zo opzij zoals het hem verteld was “Welcome to Pizza Hut, table for 2?” En bij alles wat we bestelden (salade, garlic bread en pizza) werdt er bijgezegd “One salad, that will take about 8 to 10 minutes, One garlic bread, that will take about 8 to 10 minutes, One pizza, that will take about 12 to 15 minutes” en elke keer als ie wegliep, liep ie de eerste paar stappen half buigend achteruit, draaide zich dan om en haastte zich naar de keuken (niet lopen, echt haasten... nog net niet rennen) En continu een gigantische glimlach op zijn gezicht, we werden er echt helemaal vrolijk van.
Nadat we onze spullen bij het hotel hadden gedumpt zijn we gaan shoppen, eerst wilde ik nog 2 t-shirts, die ik vorige keer had gekocht, van hun beveiliging laten ontdoen, die hadden ze er namelijk niet uitgehaald vorige keer. Dus ik ging naar die winkel en terwijl ik aan het wachten was ging die man met mijn shirtjes weg om het te regelen. En ik dacht dat ie gewoon naar de andere kassa aan het lopen was omdat daar zo’n magnetisch ding stond om ze te verwijderen, maar het duurde echt gruwelijk lang, dus ik vroeg aan de dame van de kassa wat ie allemaal aan het doen was, en toen vertelde ze dat die beveiligingsdingen nogal goed vastzitten en dat het moeilijk is om ze eruit te krijgen. Ehhh..... hebben jullie niet zo’n apparaat dan?? Nee dat hadden ze niet..... hmmm. Dus na een eeuwigheid wachten kwam die man terug en ik moet zeggen, toen ik naar het eerste shirtje keek was het gat nauwelijks zichtbaar, heel acceptabel, vind ik best een prestatie als je niet zo’n verwijder apparaat hebt want die beveiligingsdingen zijn immers bedoeld om een flink gat in je shirt te maken als je hem er zelf uit probeert te halen, maar in het tweede shirtje zat een gat waar mijn pink in paste (ik heb natuurlijk wel schattige kleine handjes, maar ik vind dat toch te groot) dus dat vond ik toch een beetje raar. Ik bedoel, als ik had geweten dat ze niet zo’n verwijderapparaat hadden dan had ik ze liever naar een andere winkel meegenomen of terug naar nederland om ze te laten verwijderen. Gelukkig begreep die man dat ook wel, dus uiteindelijk heb ik het shirtje omgeruild voor een ander shirt (waar geen beveiliging in zat, dat zat alleen in deze omdat het van disney was, dus een echt merk-shirt :-p)
Na nog wat kleine winkeltjes af te zijn gegaan besloot Anjalee dat ik Indiase kleding moest hebben (sowieso ook wel handig voor tijdens het reizen, want de indiers schijnen niet zo gewend te zijn aan strakke truitjes enzo.. en ik heb niet veel anders bij me). Dus ik werd Fabindia ingetrokken en vervolgens ging Anjalee “een paar dingen” uitzoeken. Binnen 5 minuten had ze haar armen vol kleding (owwww en ik hou helemaal niet van kleren passen) en kon ik het pashokje in. Toen we de stapel door waren had ik wel wat aardige dingen gezien – maar vind het toch lastig, ik blijf mezelf een beetje een tent voelen – dus ik dacht dat ik nu wel wat kon kiezen, maar nee, ik moest even wachten, en binnen een paar minuten kwam de volgende berg. En toen we die hadden doorgewerkt besloot ze een derde berg te verzamelen. Uiteindelijk heb ik daar denk ik anderhalf uur gestaan met als resultaat 2 punjabi’s en zo’n belachelijke Indiase bijpassende broek (hmm kan nog handig zijn mocht ik ooit zwanger worden, in de veeeeeerre toekomst, je past daar echt met zijn zessen in)
Daarna waren we echt doodop, dus de eerder geplande film of bar zagen we allebei niet meer zo zitten, dus zijn we terug naar het hotel gegaan.
De volgende ochtend hebben we eerst een film vanuit bed gekeken met roomservice koffie:-D en daarna zijn we gaan ontbijten en hebben nog wat geshopt. Voordat we weer naar huis gingen hebben we nog even gelunched... weer bij de PizzaHut, gewoon omdat Albert ons zo vrolijk maakt. En toen gingen we terug naar het station.
In de trein terug naar Puttaparthi (is 3 uur reizen) was het ontzettend druk en raakten we in gesprek met Sahil, een jongen van 25 – maar hij leek ouder... of nee... wijzer – die ivm zijn werk 15 dagen in de maand in de trein zat en toen liet ie zijn spoorboek zien, dus ik vroeg waar ie die vandaan had omdat dat me superhandig leek en toen kreeg ik die van hem, echt super handig!!
En toen om 7 uur savonds was ik weer thuis... ik kon de ingang van mijn tuin alleen niet vinden... er stond een grote feesttent voor en toen ik de tuin in liep stond die helemaal vol met tafels en stoelen. Blijkbaar hebben de mensen aan de overkant binnenkort een feestje en daar gebruiken ze mijn tuin voor. Wat dat betreft is mijn tuin een soort openbare gelegenheid ofzo, hij wordt regelmatig gebruikt als shortcut tussen de mainroad en een straatje achter mijn huis (daar gebruik ik hem zelf ook voor, maar het is mijn tuin, dus ik mag dat) een enkele keer als toilet, soms lopen er ineens geitjes of kippen in de tuin, de buurman van de overkant gebruikt hem soms om zijn motor te stallen en laatst zat er ineens een oudere vrouw met een klein kind op een kleedje met een hoop zooi om zich heen in mijn tuin. Achja, dan kunnen ze hem ook best gebruiken om een feestje in te geven.