De laatste dagen

Vrijdag vloog ik weer terug naar Kuala Lumpur. Ik had snachts niet echt denderend geslapen want het bed was een grote kuil en ik ben gewend om op mijn buik te slapen, dat kon dus echt niet in dit bed. Daarbij besloot er een halve schoolklas oid om 4 uur snachts liedjes te gaan zingen en begonnen de ladyboys van het naastgelegen restaurant ook gewoon weer om 8 uur sochtends met voorbereidingen (heel maf, dat hele restaurant werd puur en alleen bediend door ladyboys... durfde helaas geen foto te maken)
Na de enerverende heenreis naar Langkawi ging ik nu lekker luxe met de taxi naar het vliegveld, en vanuit daar 45 minuten vliegen weer terug naar Kuala Lumpur (al met al neemt het toch nog de halve dag in beslag ivm inchecken en van het vliegveld weer in het hostel komen - 75min bus en 1 halte tram)
Verder in Kuala Lumpur dus niet heel veel denderends meer gedaan. De eerste avond heb ik bij zo'n straat stalletje gegeten met Emad, de geschifte barjongen, die de barjongen helemaal niet blijkt te zijn, maar gewoon voor het reisburootje werkt van het hostel.
Bij dat stalletje kwamen we Man tegen, die ik tot dan toe niet kende, die weer Marie-Anne belde (een Britse Noorse die al 14 jaar in Maleisie komt;-)), die Sleezy Ed weer belde en op het laatst ook nog Monkey... allemaal mensen die ik echt compleet niet kende en Emad was inmiddels naar huis. Dus ik heb de rest van de avond met die 4 compleet vreemden doorgebracht en dat was echt super gezellig.
Helaas had ik de volgende dag een behoorlijke kater, dus toen heb ik echt heel weinig gedaan. Alleen savonds met Emad mee naar huis gegaan, waar zijn moeder (echt een super lief mensje), die volgens hem geen engels spreekt, meteen zei "you Emad marriage?" :*) Daar hebben we een uur of 2 gehangen, op de 27e verdieping van het uitzicht genoten, ik aan de cola, Emad aan de joint met reggaemuziek op de achtergrond. Ik had hem nog niet eerder zien blowen, maar echt vanaf het eerste moment heb ik altijd gedacht dat ie hartstikke stoned was, en dat is ie de helft van de tijd niet... of naja misschien heeft ie permanente hersenbeschadiging ofzo, want hij is echt heel raar (hij vertelde ook dat hij zich heel 2005 niet kan herinneren, voor hem is 2004 gewoon over gegaan in 2006 haha)
Daarna zijn we wat gaan eten en heb ik me bescheurd om Emad die er nu echt helemaal als een junk uitzag, met zijn bloeddoorlopen ogen.
En toen brak de laatste dag aan. Die ben ik rustig begonnen met tas inpakken, en de rest van de dag had ik gepland voor een bezoekje aan de tv-tower (hoogste, voor toeristen bereikbare, punt) en het uitgeven van mijn laatste geld, maar dat was nog helemaal niet zo makkelijk. Ik kreeg sochtends nl meteen al ontbijt aangeboden van DE concurrent (het reisbureau hokje van de overkant). Daarna ben ik dus alleen de tv-tower gegaan. Het uitzicht was wel grappig, maar 't is toch niet mijn ding om een beetje te dringen voor zo'n raam samen met een hele horde toeristen.
Daarna wilde ik naar een megamall gaan, en terwijl ik op de metro aan het wachten was, werd ik aangesproken door een jongen die wilde weten waar ik vandaan kwam enzo, waar ik vervolgens ook niet meer vanaf kwam....met als resultaat dat ik mijn lunch ook niet zelf hoefde te betalen (en mijn metrokaartje terug)
Rond een uur of 7 ging ik richting metro om terug naar het vliegveld te gaan, vergezeld van Emad, die om me op te vrolijken zei dat als ik Maleisie miste ik maar gewoon aan de meest sexy tepel van heel zuid-oost azie moest denken, die meteen tevoorschijn werd getoverd, mafkees!
Op het centraal station kon ik mijn tas al inchecken (dan is het nog 30min in een treintje nr het vliegveld), dus bedacht ik dat ik nog mooi even een riem kon kopen.
Terwijl ik een riem stond te passen zei er ineens iemand "ja die is wel goed"...*zucht*... daar geen we weer... Nou viel deze jongen wel mee, die zei al voordat ie ook maar IETS over me wist, dat ie die riem wel voor me wilde betalen. Waarop ik subtiel antwoordde "WHY?!? You don't even know me!!" Maar goed, ik ben ook de beroerdste niet, als hij mijn riem wil betalen, mag dat best :-) En van deze kon ik snel af komen door te zeggen dat mijn vlucht bijna ging (dat dat nog 3,5 uur duurde heb ik er niet bij gezegd)

Uiteindelijk heb ik mijn laatste geld maar uitgegeven aan chocola op het vliegveld.

De terugreis verliep prima, behalve dat ik weer hooguit 25 minuten geslapen heb, dus ik voelde me maandag echt behoorlijk slecht. Inmiddels is dat wel beter, maar ik vind het maar belachelijk koud hier, dus mijn gedachten dwalen nog regelmatig af naar de meest sexy tepel van heel zuid-oost azie ;-)