Het werk is begonnen

Eergister was dan mijn eerste echte werkdag. Mijn werkdag begint om 10uur. Geen idee waarom want de praktijk opent om 7.30 geloof ik. Maar dat geeft niet, dan kan ik sochtends rustig wakker worden en eventueel wat gaan doen.
En omdat Fokelien, waar ik nu bij in huis zit ook allemaal gekke werktijden heeft en bijna niets hetzelfde als ik, moest ik met het busje. Er rijden hier allemaal particuliere busjes en die moet je gewoon op straat aanhouden en als je er uit wil dan moet je dat ook gewoon op een willekeurig punt roepen en dan mag je er weer uit. Fokelien was wel zo aardig om me de eerste keer naar de weg te brengen want ze wonen een stukje van de hoofdweg af, heuvel af, heuvel op, dus dat scheelde weer een klim en het was ook wel fijn dat er even iemand bij was. Verder stelde het eigenlijk weinig voor, zo makkelijk als het klinkt was het ook.
Het werk was weer een aparte belevenis. Het is toch elke keer weer even wennen in een nieuwe praktijk... Dat geldt voor praktijken in tropische landen wat meer dan die in Nederland :-p
Wat hier een van de grootste verschillen is, is dat er heel veel mensen zo maar binnen komen lopen en hun hond afgeven voor vaccinatie of een of ander aandoening en hem dan aan het eind van de dag weer op komen halen. Lastig omdat je soms niet alle informatie hebt, handig omdat je het gewoon kan doen op een moment dat er tijd voor is.
Bij een jaarlijkse check en enting wordt standaard een poep-monster bekeken, wat bloed afgenomen om op hartworm en tickfever te testen en bij dieren ouder dan 7 wordt ook bloed afgenomen om orgaanfuncties te controleren, een stuk uitgebreider dan in Nederland dus (maar goed,dat heeft ook te maken met de ziektes hier) en als er maar een paar teken of vlooien gevonden worden krijgen ze een bad. Ik verbaas me wel over de prijzen hier, die zijn denk ik net iets hoger in Nederland, zo'n check met vaccinatie en een bad kost al gauw een eurootje of 90/100, opzich logisch voor wat er gedaan wordt en spullen zijn hier natuurlijk wat duurder doordat alles uit Amerika moet komen, maar mensen zijn ook erg bereid dat soort bedragen er voor uit te geven.
Een ander ding is de administratie. Er wordt hier nog gewerkt met echte mappen. Per eigenaar is er een map met per dier een "patientenkaart", deze bestaat uit 1 of meerdere aan elkaar geniete papieren. En dokter Glen is duidelijk een echte dokter want de hele historie van het dier staat daar in onleesbaar gekrabbel opgeschreven.
Dokter Glen heeft in Amerika gestudeerd en zijn vrouw Shelli (de manager) is geloof ik Amerikaanse en ik heb toch het idee dat ze het hier wat belangrijker vinden om het status-verschil aan te geven. Ze vinden dus dat ik op zijn minst met "dokter" aan gesproken moet worden. Ik vind dat zelf echt heel raar. Ik ben gewend dat assistentes niet minder zijn dan ik en dat we elkaar allemaal gewoon bij voornaam aanspreken. Maar inmiddels ben ik dus omgedoopt tot "dokter de Klepper" (omdat dat makkelijker is dan "dokter Willemijn"). Het grappige is dat ik er helemaal geen probleem mee heb om dokter Glen "dokter Glen" te noemen, omdat ik niet beter weet.
Alhoewel het redelijk formeel klinkt allemaal, is dokter Glen, zo op het eerste gezicht, echt een van de meeste fijne bazen die ik ooit heb gehad. Hij is super behulpzaam, heel vriendelijk en zachtaardig en gewoon goed voor zijn personeel (hij haalt elke dag een zak Subway-koekjes). En ook voor zijn klanten is ie super duidelijk en vriendelijk, heel aangenaam.
Verder gelden er voor mij ook net iets andere regels. De assistentes moeten in en uit-klokken met een vingerafdruk-scan op de computer (ja, de patientenkaarten bestaan uit een hoop aan elkaar geniete papieren, maar we hebben wel een vingerafdrukscanner) om hun uren bij te houden. Ik hoef dat niet. En als ik pauze wil houden dan moet ik dat maar ergens een keer voor een willekeurige tijdsduur doen. Nou voel ik me vrij snel bezwaard dus dat probeer ik een beetje binnen de perken te houden.
Na de werkdag ben ik met dokter Glen bij een huis gaan kijken, maar dat bleek net iets te duur en eigenlijk ook gewoon veel te groot. Dus dat werd niets, maar het was wel superaardig dat ie even mee ging en hij heeft me daarna ook terug thuis gebracht.
Gisterochtend zou ik dan voor het eerst ook echt naar de hoofdweg lopen om de bus te nemen, maar toen ik de deur uitstapte kwam er net een vrouw uit het huis daarnaast (de huisbaas, niet de bewoonster) die ik gister toevallig op de praktijk had gezien, dus ik kreeg spontaan een lift naar de praktijk, handig!
Woensdag is operatie dag, er worden nog steeds veel honden gewoon afgegeven om na te kijken, maar de bedoeling is operatie-dag. De eerste operatie was een chihuahua. Dokter Glen vertelde dat hij niet zo blij is met chihuahua's omdat ze wel eens stoppen met ademen tijdens de narcose.....huh??? Dat zal dan aan de narcose liggen want ik heb het eigenlijk nog nooit gezien, ze zijn kwetsbaarder, maar zomaar stoppen met ademen??.. Maar hij vertelde dat het ook maar 1x per jaar meemaakte. Prompt ligt het beestje onder narcose en stopt met ademen. Na wat extra injecties om de ademhaling te stimuleren (ja die bestaan blijkbaar) ging ie wel weer goed ademen en was er niets meer aan de hand. Maar ik laat de chihuahua's voorlopig lekker aan dokter Glen over.
Gister was een erg regenachtige dag en vannacht heeft het echt keihard geregend en af en toe een matige donder tussendoor, geen probleem, ik word er wel eens even wakker van maar het was niet eng ofzo..... Voor mij... Tot Milou ineens bij me in bed sprong en als een gek begon te hijgen en te bibberen. Ik hou niet van honden in bed maar ik vond het zo sneu dat ze mocht blijven liggen tot het ergste voorbij was, en ach bij gebrek aan beter is een hond in bed ook wel gezellig :-p
Ze staat maandag gepland om geknipt te worden, ik moet nog even bedenken wat ik er precies mee wil, maar ik denk dat ik voor coupe kort ga.... En dat ik daar vervolgens heel erg spijt van krijg.

Het is weer een wat onsamenhangend geheel maar ik kom er niet zo heel erg aan toe allemaal.
Later meer (ik krijg mijn lokatie niet ingesteld, waarbenjij.nu kent alleen Sint Maarten in Nederland -alsof iemand daar ooit een reisverslag over gaat schrijven- dus daar houd ik jet nu maar even op)