Duiken en hiken

Ik kom er steeds niet echt aan toe om wat te typen, dat komt omdat ik Netflix heb :-D
Ik werk 5 dagen in de week en daar zitten best heftige dagen bij dus heel veel vrije tijd is er ook weer niet. Maar er zijn 2 dingen die vaste prik zijn, zijn duiken en hiken.
Duiken doe ik doorgaans op donderdagochtend. Ik heb sinds kort een hele koele onderwater camera. Die ik helaas pas 1 keer gebruikt heb omdat ik vervolgens griep kreeg, ja ook bij 29 graden krijg je gewoon griep. En bij 29 graden is het zowaar nog vervelender ook, want wat is nou fijner dan met griep onder je dikke dekbedje te kruipen en soep te drinken. Nu zat ik in Fokelien d'r huis, omdat die een weekje op vakantie waren, dus nu moest ik ook nog 3 honden uitlaten, moest ik ter afkoeling af en toe het zwembad in met mijn griephoofd, het was nota bene nog carnaval ook dus ik heb me zelfs nog naar de parade toe gesleept, en in plaats van soep waren het ijslollies.
Maar goed, terug naar de onderwatercamera. Ik was goed en wel 3 minuten onderwater, had net een foto van de belletjes en 1 van de duikers gemaakt en toen gebaarde Wisse dat hij een spotted eagle ray zag. Supermooie rog die door het water zweeft met een hele lange staart. Die heb ik hiervoor 2 x op afstand gezien maar nog nooit zo dichtbij. En dat met een camera die ik nog helemaal moest uitvogelen. Het resultaat is uiteindelijk acceptabel (zie Facebook, ik heb nog steeds de grootste ruzie met Picasa/Google+)
Bij de tweede duik heb ik Wisse zijn vakmanschap uitgebreid getest, Wisse is divemaster maar hij is pas 28 (en LIJKT zelf wat jonger) dus ik vond eigenlijk dat ie te weinig levenservaring had om zo'n verantwoordelijke baan te hebben. Maar tijdens de tweede duik voelde ik ineens mijn loodgordel afzakken en binnen no-time was ie los. Ik kon hem nog net met 1 hand opvangen maar terwijl ik dat deed gleed er ook nog een loodblokje vanaf. Toen heb ik snel het lucht uit mijn vest gehaald en Wisse was in de buurt om de rest op te lossen. Ik maakte op dat moment alleen de domme fout zelf de gordel los te laten, en alhoewel mijn vest leeg was beschik van nature over het nodige (overtollig) drijfvermogen dus voelde ik mezelf langzaam opstijgen. Ik had Wisse wel vast en hij mij ook, maar hij was ondertussen ook nog bezig dat blokje weer aan de gordel te krijgen, en dat ging niet zo heel makkelijk met 1 hand. En ik hing inmiddels ondersteboven. Met behulp van een andere duiker is het toch allemaal goed gekomen en ik moet zeggen dat ik ook geen moment bang ben geweest, het was eigenlijk wel grappig maar 1 keer is ook wel weer genoeg. Ik hoop binnenkort weer een keer te gaan voor een nieuwe fotosessie.

En op zondag ga ik hiken met de Sport&Spicy Hikers. Er zijn een stuk of 40 mensen lid van de Facebook groep maar doorgaans gaan er tussen de 10 en de 20 mensen mee hiken.
En ook de leeftijd varieert tussen de 8 en de 65 jaar. (Overigens geldt zo ongeveer voor het hele eiland dat de groep vrijgezelle dertigers zwaar onderbezet is, de groep lokale bezette mannen die blanke vrijgezelle dertigers wel een keer in hun bed zouden willen hebben is dan weer aanzienlijk groter. Met situaties als "wanna go out this friday?" 'Euhmmm don't you have a girlfriend?' "Yes but if I tell her to stay home she will stay at home so she won't find out")
Door die hiking groep ben ik er inmiddels wel achter dat er zat wandelingen te vinden zijn op Sint Maarten en verder is het ook gewoon heel gezellig. In het begin heb ik me wel een tijdje afgevraagd of ze het niet beter de moving-fotoshoot-club hadden kunnen noemen aangezien er ongeveer elke 50 meter een stop werd ingelast voor een foto-momentje in verschillende poses en ik aan het eind niet echt het idee had dat ik nou een grote afstand had afgelegd. Maar inmiddels zijn er ook een paar echte flinke hikes geweest met klauterwerk over rotsen, prachtige uitzichten, loslopende koeien en heul veel prikkelbosjes.

Ik ga vanaf nu proberen wat vaker kleine korte dingetjes te posten :-D