Mijn huisje

Ik ben nog steeds erg blij met mijn huisje, als ik thuis ben zit ik vooral op m'n terras wat ook meteen mijn keuken is (buiten dus), met uitzicht op m'n mini-tuintje.

Zo'n klein bush-huisje is best grappig, maar niet voor de genen die niet van beestjes houdt.
Muggen zijn hier sowieso overal wel. Met name in de schemer worden ze actief. 's Avonds is het goed te overzien maar 'sochtends blijken ze met zijn allen in mijn keuken te hebben overnacht (buiten dus). Gelukkig zijn ze hier ook bekend met de muggen-elektrocutie-rackets (met een lekker hoog voltage EN een zaklamp in het handvat - altijd handig) dus elke morgen doe ik eerst een elektrocutie-rondje waarna de lijkjes meestal zelf wel wegwaaien (en af en toe een keer een veegbeurt) En dat doet me wel een beetje denken aan die straatverkopers in Parijs. Ik stap 's ochtends nog regelmatig nietsvermoedend naar buiten en geniet van de rust in mijn keuken en tuin. Totdat ik iets aanraak in de keuken, dan stijgen er ineens 20 gestresste muggen op die in paniek alle kanten uitvluchten. Maar als ik goed voorbereid op patrouille ben met mijn elektrocutie-racket, dan weet ik ze ook precies te zitten. Dan zitten ze daar heel stil op een handdoek of een pan (ik heb al wel gemerkt dat als ik minder op het aanrecht heb staan, er ook minder muggen zijn) en als ik dan de eerste mug raak, die met een klap uit elkaar spat (naja de meeste vallen gewoon dood neer, maar ik had laatst een met bloed gevulde, en die spatte echt uit elkaar) dan vluchten al zijn kleine muggenvriendjes alle kanten op net als die straatverkopers. Gelukkig zijn mijn muggen geen atletische Afrikanen dus ik denk dat zo'n 80% ingerekend wordt voor ze mijn keuken hebben kunnen verlaten.

Voor de genen met Facebook, die weten dat ik ergens in de eerste week een bezoek kreeg van een gigantische grote harige en gelukkig relaxte spin (maar grooooooot!!) In blinde paniek heb ik toen Nico ge-appt wat ik moest doen en die zei dat het waarschijnlijk geen gevaarlijke spin was maar dat ik hem toch maar beter dood moest slaan (ivm milou ook). Ja leuk... Waarmee?? "Een schoen ofzo". Maar ik heb maar maatje 39, dat betekent dat als ik die spin met mijn schattige kleine schoentjes wil pletten, mijn hand vlak vóór ik de spin raak op maar 15 cm afstand van dat harige monster verwijderd is.... NO WAY!!! Na een tijdje rond het huis gescharreld te hebben vond ik een mooi staak van anderhalve meter met een punt (ooit bedoeld voor een hekje voor milou, maar die rent inmiddels in de rustige uurtjes gewoon los door de wildernis)
De spin had zich inmiddels in mijn gootsteen kastje verstopt, ik heb hem mijn gemeende excuses aangeboden, want hij zag er, op het feit na dat het een spin was, eigenlijk best rustig en fluffy uit, en toen heb ik hem in koelen bloede vermoord (vervolgens vond ik het lijk te gruwelijk om op te rapen dus dat heeft mijn moeder een maand later gedaan :-p)
Ik heb inmiddels mijn eigen kolibrie-voerstation dus ook die vliegen af en aan, dat is wel heel leuk om te zien (en soms poepen ze op mijn keukentafel.... Ook kolibries poepen gewoon!! Straks vertellen ze me nog dat eenhoorns en kleine muisjes met jurkjes ook poepen!)
Op het moment zijn er ook heel veel vlinders, niet zozeer in mijn tuin, maar ik heb wel een stuk of 20 rupsen die besloten hebben zich te verpoppen in een hoekje onder het dak, helaas nog geen vlinder zien uitkomen.
Verder zitten er wat torachtige vliegbeesten, met mooie roze kleur en had ik laatst 2 wespachtigen die bezig waren een soort hangende nestjes aan mijn dakrand bij elkaar te kwijlen. Ik heb er 2 dagen naar gekeken omdat het wel leuk was om te zien hoe het langzaam ontwikkelde, en de derde dag kwam de tuinman langs met een spuitbus om ergens verderop zo'n wesp dood te sprayen... En toen bedacht ik dat ie wel een punt had... Het was wel leuk om te zien maar een wespennest word je niet blij van, dus ik heb hem mijn wespen ook maar laten sprayen.
En een tijdje terug 'vloog' er ineens een grote sprinkhaan met een flinke vaart tegen mijn voorhoofd aan. Dit soort schrikmomenten komt gelukkig niet heul vaak voor.
En tot een maand terug had ik een rat, niet zo'n vieze natte zwarte met ziektes maar gewoon een wat groot uitgevallen muis, donzig bruin met kraaloogjes. Die klom elke avond via mijn hurricane-shutters naar de bovenrand van mijn keuken, keek even rond en liep verder. Hij heeft nooit aan mijn eten geknaagd ofzo, ik lag gewoon op zijn route. Maar die is inmiddels dus spoorloos.
De eerste 2 maanden werd de avond gevuld met het geluid van piepende schommels. Geproduceerd door de piepende-schommel-krekel (denk ik). Inmiddels zijn we 2 maanden verder en hoor ik sinds kort geen piepende schommels meer, maar hebben ze plaats gemaakt voor krekels die een langdurige schrille hoge toon maken.... Ik mis mijn piepende schommels....:-(
En afgelopen week zat er ineens een kikker bij me op de stoel.
(Whahaha ik maak wel reclame, wie wil er nu nog langskomen :-D)
Ik kan me voorstellen dat niet iedereen er gelukkig van zou worden maar ik ben er hartstikke blij mee en kan me goed vermaken met het bestuderen van alle gekke beestjes en hun bezigheden hier en behalve dat ik af en toe even heel erg schrik zijn het allemaal geen gevaarlijke beestjes en blijven ze, op de muggen na, ook allemaal netjes buiten.


Mijn huisbazen zijn Luc en Lou. Luc is een mannetje met de beste bedoelingen, belooft van alles, en laat dan heel lang op zich wachten. Er is me 2 maanden geleden een wasmachine beloofd, uiteindelijk heeft hij er vorige week een gehaald, die heeft vervolgens een week lang nix staan doen omdat ie nog een afvoer moest maken. Maar de eerste wasjes zijn inmiddels gedraaid.
Luc is wel heel vriendelijk en ik kan met hem redelijk goed communiceren.
Lou is van origine Spaans maar ze spreekt ook goed Frans... Althans... Zo klinkt het, of het ook daadwerkelijk zo is is een tweede want net probeerde ze iets duidelijk te maken in het Frans naar Luc en die keek mij aan en zei "i don't know what she's talking about", draaide zich om en ging verder waar ie mee bezig was. Haar Engels is tamelijk tragisch, maar ze praat graag en probeert het gewoon, het liefst om 8 uur sochtends als ze de plantjes water aan het geven is in haar bikini (overigens ziet ze er voor een 60+er niet slecht uit in bikini haha). Met grote ogen en een hoop arm-gezwaai komen er hele verhalen en zo ben ik toch al aardig wat over haar te weten gekomen.
Pas liep ik naar buiten en toen stond ze voor Luc, die weg reed in zijn auto, een liedje te zingen met bijpassend dansje, uiteraard in bikini... Grappig mensje.