Alex

Ik wilde eerst nog een stukje plaatsen over mijn huis, tuin en gewenste en ongewenste huisdieren, maar na het vorige bericht wil iedereen ineens weten wie Alex is, dus dan doen we die maar eerst.

In een van de eerste berichten heb ik Alex een keer genoemd omdat Dr Glen op zoek was naar een potentiële partner voor mij. Alex is de zoon van Eva (collega), 32, en is wanhopig op zoek naar liefde, alleen dat wist ik in eerste instantie niet. Dus om te beginnen ben ik vriendschappelijk met hem omgegaan.
De eerste keer dat ik hem zag was op een dinsdagavond bij La Bamba, dan zijn er salsa lessen en daarna kun je er gewoon dansen. Het idee was om met de halve praktijk te gaan, maar ineens had iedereen wat anders dus was ik alleen met Eva en Alex. We hebben niet meegedaan aan de salsa lessen maar daarna wel even gedanst, nu is het hier best warm maar Alex had wel erg kleffe handjes en zag er nogal nerveus uit. Maar goed, het was wel gezellig dus daarna zijn we vaker wat gaan doen, naar het strand, ergens eten of drinken.
Na een keer of 4-5 afspreken vroeg ie ineens of ie me mocht zoenen (gelukkig vroeg ie het eerst!!) waarop ik duidelijk heb gemaakt dat ik hem echt heel aardig vindt maar dat ik nix voor hem voel.
Toen vroeg hij of dat misschien ooit nog zou komen en maakte ik de verschrikkelijk domme fout om "weet ik niet, nu in ieder geval niet" te zeggen, in plaats van botweg "NEE!!". Maar ik was realistisch (ja weet ik veel, ik ken hem niet, zeg nooit nooit) en ik kan niet liegen, ik had geen idee, ik wist alleen maar dat het nu in idee geval niet zo was.
Inmiddels weet ik beter, als je heel bot keihard "NEE!!!" tegen Alex zegt dan hoort hij "nee nu even niet maar misschien over 2 minuten wel"
De keer daarna gingen we naar het strand, vrij laat in de middag, en toen begon ie er weer over, toen heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik gewoon vrienden met hem wil zijn en meer echt niet. Dat viel niet goed want dat was blijkbaar al vaker tegen hem gezegd :-p dus toen werd ie boos. Ja ehhh daar kan ik ook niks aan doen hoor. Gelukkig draaide hij vrij snel bij dus toen was het wel weer gezellig. Totdat de zon onder begon te gaan, toen zei ie "dit is wel een heel romantisch moment" en ik zei nog "don't even think about it!" Maar toch maakte hij een soort van schijnbeweging, en in reflex schoot mijn hand omhoog, klaar om hem een klap te geven. En toen werd ie weer boos. Hij wilde eigenlijk me daar per direct in de steek laten en naar huis lopen maar dat vond ie niet verantwoord. Ik heb nog geprobeerd hem te overtuigen dat ik mezelf echt wel red (we waren namelijk met MIJN auto en het was 10km lopen naar zijn huis) maar hij stond er op. Eenmaal in de auto maakte hij vanuit het niets nog een boze opmerking en toen was ik het zat. Ik heb gezegd dat ie normaal moest doen en zoniet ik hem anders uit de auto zou zetten. Het interesseerde hem weinig dus heb ik hem eruit gegooid.
Toen ik een km of 3 verder was kreeg ik een licht schuldgevoel, niet zo zeer tegen over hem, maar meer tegenover Eva, mensen zijn hier nogal bang voor het donker (ivm criminaliteit ofzo) en het was echt een flink stuk lopen door een stil gebied. Dus toen heb ik Eva gebeld en die wilde toch wel graag dat ik hem op ging halen en daar heeft ie dan heel erg geluk mee gehad!!
De volgende ochtend belde hij om zijn excuses aan te bieden, ik kan er nou eenmaal ook niets aan doen dat ik hem niet ZO leuk vindt.
Dan zou je denken dat de boodschap inmiddels wel duidelijk is maar op een of andere manier blijft ie hoop houden. En zo is het een stuk of 5-6x gebeurd dat we een gezellige middag of avond hebben, hij vervolgens toch iets probeert (een knuffel, een kus, een gedicht met of ik z'n Valentijn wil zijn, of ie mee naar mijn huis mag) en elke keer wijs ik hem af, en aangezien het niet echt aankomt ook steeds botter. En dan is ie daarna boos, krijg ik een hoop lelijke dingen naar mijn hoofd gesmeten en de volgende dag belt ie 5x (omdat ik de eerste 4x geen zin heb om op te nemen) om zijn excuses aan te bieden en wanneer we weer wat gaan doen. Het is nu alleen al zo vaak gebeurd dat ik hem vorige week heb verteld dat als ie dat nog 1 x doet, ik hem niet meer hoef te zien, want het houdt een keer op (vorige week belde hij midden op de dag met de mededeling "hi, I'm just calling to tell you that I hate you", halve gare!) en sindsdien lijkt het iets beter te gaan.



Ik snap overigens wel dat ie regelmatig afgewezen wordt. Die jongen heeft daadwerkelijk helemaal NIETS te bieden. Hij woont bij zijn moeder, nou is dat opzich ergens begrijpelijk; zijn vader is 18 jaar geleden overleden en ze hebben een groot en ooit mooi huis (super uitzicht, ruim, zwembad, maar al geen 10 jaar onderhouden dus het zwembad is ten eerste al niet bereikbaar door de gevaarlijke kapotte vlonders eromheen en ten tweede staat er een laag drab met kikkers in, veel kapotte dingen, afdak lekt en veel stof) Hij heeft al ruim een jaar geen werk, want ja hij heeft ooit daar gewerkt en die baas was een eikel, en die baan was stom, en daar voelde die zich te goed voor het werk... dus dan maar gewoon lekker nix doen. Hij heeft dus ook bijna nooit geld (wat met kerst resulteerde in "ik heb een kadootje voor je", was een of ander kettinkje, "heb ik op staat gevonden".....right... nou ehhh bedankt hoor!) Hij is niet bepaald aantrekkelijk, niet lelijk maar met alleen zijn uiterlijk komt ie er niet. Hij zucht en puft wat af, bij voorkeur al vóór dat ie überhaupt wat tegen je gezegd heeft, ik hoor het inmiddels al bijna niet meer, maar het klinkt alsof ie levensmoe is (wat ik me ergens wel weer kan voorstellen). En hij heeft de humor van een 12 jarige.

Maarrrrr het is ergens ook wel weer grappig, ik probeer hem enige vorm van fatsoen bij te brengen. Zo zegt ie het liefst in elke zin fuck of shit, nou ben ik niet moeilijk maar hij doet het echt te vaak dus ik heb hem verteld dat het 1. niet cool is, 2. niet sexy en 3. zulke taal al helemaal niet rond mijn moeder gebruikt mag worden (die kwam namelijk langs in de week daarna), dus het fuck en shit gebruik is flink verminderd. Overigens heeft ie zich echt als een mongool gedragen toen mijn moeder er was dus ik heb hem achteraf ook verteld dat zij had gezegd dat ze toch zeker hoopte dat ik nooit met iemand zo als hij thuis zou komen :-p
Zijn humor bestaat voornamelijk uit poep en plas grapjes of ik-doe-alsof-ik-je-een-elleboog-in-je-gezicht-geef met bijbehorende cartoon-geluiden. Hij is ook een van de eerste mensen op aarde die mij als "te serieus" bestempelt.... gewoon omdat ie zulke suffe grapjes maakt dat ik weiger te lachen.
Als dan eindelijk het hele kinderlijke eruit geslagen is blijft er best een fatsoenlijke jongen over. Hij is soms best wel galant, kan af en toe ook ineens een heel leuk grapje maken en inmiddels heeft ie zijn batcherlor-shack opgeruimd (je kunt er nog steeds geen vriendinnetje mee naar toenemen maar het is een verbetering), heeft de tuin opgeruimd en is nu op een groot stuk dille aan het verbouwen (das dan weer een beetje vaag) en hij is opzoek naar werk (weliswaar niet heel hard, maar wat nu ook wel meehelpt is dat Eva heeft gezegd dat ze vanaf 1 maart NIETS meer voor hem koopt). En hij heeft ineens hele ambitieuze plannen om het huis op te knappen.
Hij drinkt bijna niet meer, wat maar goed is ook, want elke keer dat ie drinkt wordt ie boos. Dus het wordt wel wat.... Maar op een of andere manier blijft ie zichzelf voor gek zetten, ik het idee dat dat een beetje bij hem hoort dus daar lach ik dan maar gewoon om.
Om een voorbeeld te noemen had ie vorige week op de hike -ik ga op zondag altijd hiken met de sport and spicy hikers- een bepaalt soort kleine (eetbare) appeltjes gevonden en hij bleef maar aandringen dat ik ze ook moest eten, maar mijn maag had nog een beetje moeite met de alchoholrestanten van de avond ervoor, dus ik heb ze gelukkig afgewezen (en ik had ze al eens geproefd en ik vond ze vies). Hij heeft ze wel gegeten, op een nuchtere maag. Tegen het eind van de hike zag ie een eentje bleek en er kwamen steeds meer zweetdruppeltjes op zijn hoofd te staan. Toen we weer terug bij de auto waren zijn we naar een cafeetje gegaan waar ie vervolgens een kwartier op de wc heeft gezeten, daarna heb ik hem thuis gebracht, met angst voor de bekleding van mijn auto. De rest van de dag schijnt ie ziek op bed te hebben gelegen.

Ach en zo zijn er nog veel meer rare anekdotes te noemen maar om nou hele pagina's aan Alex te besteden gaat me een beetje ver.